ನೆಲಮೂಲದ ಕಡೆಗೆ , ಪಣ್ಯದಹುಂಡಿ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮಪುರಾಣ !

# ಮಿಶ್ರಬೆಳೆ-ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ವಿಸ್ಮಯ ಲೋಕ # ದೇಸಿ ಕೃಷಿಜ್ಞಾನ ಪರಂಪರೆ 

ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನವರ ಅನುಭವದ ಮಾತುಗಳು ನಮ್ಮ ಹಳೆ ಕೃಷಿ ಪದ್ಧತಿ ಎಷ್ಟು ಸಂಪದ್ಭರಿತವಾಗಿದೆ,ರೈತರನ್ನು ಹೇಗೆ ಸ್ವಾವಲಂಭಿಗಳಾಗಿಸುವ ವಿಧಾವವಾಗಿದೆಯೆಂದು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಿಸಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.ಈ ನೆಲದ ಅಮೂಲ್ಯ ಕೃಷಿ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಸಂರಕ್ಷಿಸಿ ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳಲ್ಲಿ,ಗಾದೆ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ,ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿ,ಯಾವ ಅಕ್ಷರ ಜ್ಞಾನದ ಹಂಗು ಇಲ್ಲದೆ ಮಹಾನ್ ಜ್ಞಾನ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಮುಂದಿನ ಜನಾಂಗಗಳಿಗೆ ದಾಟಿಸುತ್ತಾ ಬವಂದಿರುವುದು ಅದ್ಭುತ.- ರಮೇಶ್ ಎನ್.ಗಂಗಾವತಿ.

===============================================

ಆಹಾರ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ಇವೆರಡು ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳು.ತಿನ್ನುವ ಆಹಾರ ಮನುಷ್ಯನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ಈಗ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿದೆ. ಆಹಾರದಲ್ಲಿನ ಪೌಷ್ಠಿಕತೆ, ಆಪೌಷ್ಠಿಕತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಮೂಡಿದೆ.ಯಾವ ಯಾವ ಹಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ವಿಟಮಿನ್ಗಳಿವೆ,ಯಾವ ಸೊಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಇದೆ ಎಂಬ ಅರಿವು ಮೂಡಿದೆ.ಜನರು ವಿಷಮುಕ್ತ ಆಹಾರವನ್ನೆ ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದ ಜನ ಇದ್ಯಾವುದನ್ನು ಚಿಂತಿಸದೆ ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿದ್ದರು.ಕಾರಣ ಅವರ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿ.ಕಾಳುಕಡ್ಡಿ ಜೊತೆಗೆ ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಬಳಕೆ ಗ್ರಾಮೀಣ ಜನರನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಿಂದ ದೂರವಿರಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕದಿಂದ ನಮ್ಮ ಹೊಲದ ಉತ್ಪಾದಕತೆ ಕುಗ್ಗಿ ಹೋಗಿದೆ.ನಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿ ನಾಶವಾಗಿ ಏಕ ಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿ ತಲೆ ಎತ್ತಿದ ಪರಿಣಾಮ ಶ್ರೀಮಂತರ ಕಾಯಿಲೆಕಸಾಲೆಗಳು ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗೂ ಬಂದಿವೆ.

ಶುಗರ್ರು,ಬಿಪಿ, ಹೃದಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಇವೆಲ್ಲಾ ಈಗ ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾಯಿಲೆಯಂತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿವೆ.ಇಂತಹ ಆತಂಕದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರೈತಾಪಿ ವರ್ಗ ಮತ್ತೆ ಮಿಶ್ರಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಗೆ ಮರಳಬೇಕಿದೆ. ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಸಾಲುಬೆಳೆ,ಪಟ್ಟೆಬೆಳೆ,ಅಂಚಿನ ಬೆಳೆಗಳಲ್ಲದೆ ಬೆಳೆ ಆವರ್ತನೆ ಮುಂತಾದ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಗಳು ನಮ್ಮ ವ್ಯವಸಾಯದ ಭಾಗವೇ ಆಗಿದ್ದವು.ಒಂದು ನಾಡಿನ ನಿದರ್ಿಷ್ಟ ಸಂಸ್ಕೃತಿ,ಪರಂಪರೆಯೊಂದಿಗೆ ನಿದರ್ಿಷ್ಟ ಕೃಷಿ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮದೇ ವಿವೇಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಹೊಂದಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಹೊಂದಿದ ಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಗಳು ಇವು.

ರಾಜ್ಯದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೆ ತಿರುಗಾಡಿದರೆ ಇಂತಹ ಜ್ಞಾನದ ಗಣಿಗಳು ಸದ್ದುಗದ್ದಲವಿಲ್ಲದೆ ಕಾಯಕ ನಿರತವಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.ಮಣ್ಣಿನ ಫಲವತ್ತತೆಯನ್ನು ಸುಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ಇವರು ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇವರೆಲ್ಲರ ಪ್ರತಿನಿಧಿಯಂತಿರುವ ಚಾಮರಾಜನಗರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಚಾ.ನಗರದ ಸನಿಹದಲ್ಲೆ ಇರುವ ಪಣ್ಯದಹುಂಡಿ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ಹೇಳಬೇಕು.

60 ವರ್ಷ ದಾಟಿರುವ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ ಈಗಲೂ ಹೊಲದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಾರೆ.ಹುರುಳಿ ಕೀಳಲು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ ಅವರ ಅನುಭವದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ಕೃಷಿ ಪದ್ಧತಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಶ್ರೀಮಂತವಾಗಿತ್ತು, ಕೃಷಿ ಎಷ್ಟು ಸ್ವಾಲಂಭಿಯಾಗಿತ್ತು, ಈ ನೆಲದ ಅಮೂಲ್ಯ ಕೃಷಿಜ್ಞಾನ ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಂಪತ್ತ್ಭರಿತವಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.ಅಕ್ಷರದ ಹಂಗು ಇಲ್ಲದೆ ಗಾದೆ,ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳ ಮೂಲಕ ದೇಸಿಕೃಷಿ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ದಾಟಿಸುವ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನಂತಹವರೇ ನಮ್ಮ ನೆಲಮೂಲದ ಪರಂಪರೆಯ ನಿಜವಾದ ವಾರಸುದಾರರು. ಬೆರೆಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಬಗ್ಗೆ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನವರಿಗೆ ಇರುವ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಬೇರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಬಾರಿ ಉತ್ತಮ ಮಳೆಯಾದ ಪರಿಣಾಮ ಚಾಮರಾಜನಗರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಒಣಭೂಮಿ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಐದಾರುವರ್ಷದ ನಂತರ ರೈತರು ರಾಗಿ,ಹುರುಳಿ,ಜೋಳ,ಮುಸುಕಿನ ಜೋಳ,ಸೂರ್ಯಕಾಂತಿ, ಎಳ್ಳು, ಅವರೆ ಯಂತಹ ಮಳೆಯಾಶ್ರಿತ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಬೆಳೆದುಕೊಂಡರು.ಬಹುತೇಕ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಏಕಬೆಳೆಯಾಗಿಯೇ ಬೆಳೆದುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ನೀವು ಗಮನಿಸಿರಬಹುದು. ಇವೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೆ ಮಿಶ್ರ ಬೆಳೆಯಾಗಿ ರೈತರಿಗೆ ಆದಾಯ ಮತ್ತು ಮನೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಕಾಳು,ಸೊಪ್ಪು,ಜಾನುವಾರುಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಮೇವು ಎಲ್ಲವನ್ನು ತಂದುಕೊಡಬಲ್ಲ ಆಹಾರ ಬೆಳೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ದೇಸಿಕೃಷಿ ಜ್ಞಾನ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಮರೆತು ಏಕಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲೂ ಪೌಷ್ಠಿಕ ಆಹಾರದ ಕೊರತೆ ಉಂಟಾಯಿತು.ಇಂತಹ ಆತಂಕಕಾರಿ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನಂತಹವರ ನೆಲಮೂಲದ ಕೃಷಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೊಸ ತಲೆಮಾರಿನ ರೈತರು ಈಗ ಹೊಸದಾಗಿ ಕಲಿಯಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೆ.

"ಹಿಂದೆಯೆಲ್ಲ ನಾವು ಸಾಮಕ್ಕಿ(ಸಾಮೆ ಅಕ್ಕಿ) ಅನ್ನಾನೇ ತಿಂತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು.ಈಗಿನ ಥರ ನೆಲ್ಲಕ್ಕಿ ಅನ್ನ ಅಲ್ಲ.ಕರಿ ಹಿಂಡಗನ ಸಾಮ ಅಂತ ತುಂಬಾ ಗಟ್ಟಿ.ಅದನ್ನ ಬೇಯಿಸ್ಬುಟ್ಟು ಒಣ ಹಾಕುತಿದ್ದೋ.ಅದನ್ನೇ ಊಟ ಮಾಡವು.ಒಂದೊತ್ತು ಮಾತ್ರ ಈ ನೆಲ್ಲಕ್ಕಿ ಅನ್ನ ಮಾಡುತಿದ್ದೋ.ಹಂಗೆ ಮಾಡಿ ಒಂದು ಪಲ್ಲ ಅಕ್ಕಿ ಒಂದು ವರ್ಸ ಬರಸ್ತಿದ್ದೋ.ರಾಗಿ ಹೊಲದಲ್ಲಿ8,10 ಸಾಲಿಗೆ ಎರಡು ಸಾಲು ನವಣೆ ಬಿಟ್ಟು ಅದರ ಮಧ್ಯ ಎರಡು ಸಾಲು ಸಾಮೆ ಬಿಡಾಂವು. ನಡುವೆ ಅವರೆ ಸಾಲು. ಕಾಳು ಬಂದರೆ ಮಗಳಿಗೆ,ಸೊಸೆಗೆ,ಅಪ್ಪನ ಮನೆಗೆ ಅಂತ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ದೊ.ದಿನ ಮನೆಗೆ ಚಟ್ನಿಗೆ ಹುಚ್ಚೆಳ್ಳಿಲ್ದೆ ಆದ್ದಾ? ತಲೆಗೆ ತಂಪಿಗೆ ಹರಳೆಣ್ಣೆ ಇಲ್ದೆ ಆದ್ದಾ? ಇದೆಲ್ಲ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಈ ಪದ್ಧತಿ ಮಾಡ್ತೀವಿ" ಎಂದು ಹೇಳುವಾಗ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನವರ ಸಂಸಾರದ ಆರೋಗ್ಯದ ಗುಟ್ಟು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಆಹಾರಕ್ಕೆ/ಊಟಕ್ಕೆ.ಅಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಶಕ್ತಿಕೊಡಕ್ಕೆ,ದನಕರುಗಳ ಮೇವಿಗೆ.ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಬೆಳೆದರೆ ಆಪತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾರಿಕೊಂಡರೆ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟು ಆದಾಯ ಸಿಕ್ಕುತ್ತೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಜೋಳದ ಜೊತೆ ತೊಗರಿ, ತಡಗುಣಿ.ಜೋಳ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹುರುಳಿ.ಜೋಳ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ಹುರುಳಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲಿ ಅಂತಾನೇ ತೊಗರಿ ಸಾಲು ಹಾಕೋದು. ಹಿಂಗಾರಲ್ಲಿ ತಡಗುಣಿ ತೀರಿಹೋದ ಮೇಲೆ ತೊಗರಿ ಸಾಲಿನ ಮಧ್ಯ ಅಂತರ ಇರುತ್ತಲ್ಲ ಅದರಲ್ಲಿ ಹುರುಳಿ ಬಿತ್ತಲು ಅನುಕೂಲವಾಗುತ್ತೆ.ಜೋಳ ಕಟಾವಾಗಿ ತೊಗರಿ ಇರುವಂಗೆ ಹುರುಳಿ ಬಿತ್ತದು.ತೊಗರಿ ಬ್ಯಾಸಿಗೆ ವರೆಗೂ ಬರುತ್ತೆ.ಜನವರಿಯಲ್ಲಿ ಹುರುಳಿ ಕೀಳದು. ಹುರುಳಿ ಜೊತೆ ಬೇಕಾದರೆ ಎರಡು ಕಡ ಬಿಳಿ ಅಲಸಂದೆ ಬಿತ್ತಬಹುದು. ಹುರುಳಿ ಸೆಪ್ಟಂಬರ್-ಅಕ್ಟೋಬರ್ನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬನಿಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತೆ.ಬಡಗಲ ಕಾಡಿನವರಿಗೆ ಹುರುಳಿ.ತೆಂಕಲ ಕಾಡಿನವರಿಗೆ ಕಡಲೆ ಎನ್ನುವಲ್ಲಿ ಅವರ ಅಪಾರವಾದ ಕೃಷಿ ಅನುಭವ ಕೆಲಸಮಾಡಿದೆ.

ಇವರ ಬಳಿ ಈಗ ಹಲವಾರು ದೇಸಿತಳಿಯ ಬೀಜಗಳಿವೆ.ಸಣ್ಣ ತಡಗುಣಿ,ಯಮ ತಡಗುಣಿ,ಕೆಂಪು ಮುದುಗ,ಬಿಳಿ ಮುದುಗನ ಜೋಳ (ಊಟದ ಜೋಳ).ತೊಗರಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಂಪು ತೊಗರಿ,ಬಿಳಿ ತೊಗರಿ,ಮಚ್ಚೆ ತೊಗರಿ ಅಂತ ಮೂರು ಥರದ ಬೀಜಗಳಿವೆ. ಪೊದೆ ಅವರೆ,ಬಿಳಿ ಅವರೆ,ಕೆಂಪು ಅವರೆ ಅಂತ ಮೂರು ತಳಿಗಳಿವೆ.ಮಚ್ಚೆ ಹರಳು,ಸಣ್ಣ ಹರಳು,ದೊಡ್ಡ ಹರಳು ಇವೆ.ಹಿತ್ತಲಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ದೊಡ್ಡ ಹರಳು ಮರಗಳಿದ್ದರೆ ನಾಕು ಗೊನೆ ಬಂದರೆ ಒಂದು ಸೇರು ಹರಳಾಯ್ತದೆ.ಅದು ತಲೆಗೆ/ನೆತ್ತಿಗೆ ಬಹಳ ಶ್ರೇಷ್ಠ.ದೇವರ ದೀಪಕ್ಕೂ ಈ ಎಣ್ಣೆಯನ್ನೆ ಬಳಸ್ತೀವಿ.ನಾನು ಜೇನು ತುಪ್ಪದಂಗೆ ಎಣ್ಣೆ ತೆಗೀತೀನಿ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

"ಬಿಳಿ ಎಳ್ಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ.ಅದು ಬೆಜ್ಜಲು ಜಮೀನಿಗೆ ಆಗಲ್ಲ.ಅದಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪು ಮಣ್ಣೇ ಬೇಕು.ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪು ಎಳ್ಳು ಬೆಳೆತ್ತೀವಿ.ಬರೀ ಎಳ್ಳನ್ನೇ ಬಿತ್ತಿದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರಲ್ಲ.ಕಡ್ಡಿ ಸಣ್ಣವಾಗಿ ಇಳುವರಿ ಬರಲ್ಲ.ಅದಕ್ಕೆ ಮಿಶ್ರ ಬೆಳೆಯಾಗಿ ಬಿತ್ತಬೇಕು.ಮುತ್ತಪ್ಪನ ಕಾಲದ ಹುಚ್ಚೆಳ್ಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ. ಕಂಬು ಜಾಂಡೀಸ್ ಕಾಯಿಲೆಗೆ ಔಷಧಿ ಅದು ನಮ್ಮಲ್ಲಿದೆ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋಗುವ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನ ಒಣ ಬೇಸಾಯ ಬೆಳೆಗಳ ಅನುಭವವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಖುಷ್ಕಿ ಬೇಸಾಯದ ಜ್ಞಾನ ಭಂಡಾರದ ಬಳಿ ಕುಳಿತಂತಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಮುದಾಯಗಳು ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಅನುಭವದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಮಿಶ್ರಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಕೃಷಿ ವಿವಿಗಳು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದ ಆಧುನಿಕ ಮಿಶ್ರಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಯೇ ನೋಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತು ಸತ್ಯ.

ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ವಿಸ್ಮಯ ಲೋಕ : ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನವರಿಗೆ ಇರುವ ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮನ್ನು ನೆಲಮೂಲಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ.ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪಿಗೆ ವಾಣಿಜ್ಯ ಮೌಲ್ಯ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮೌಲ್ಯ ಅಪಾರವಾಗಿದೆ.ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಜಾತಿಯ ಸೊಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದರೆ ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.ಈ ರೀತಿಯ ನಲವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜಾತಿಯ ಸೊಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದೆ ವಿಸ್ಮಯ ಸಂಗತಿ.ಈ ರೀತಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸೊಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಬೆರೆಸಿದಾಗ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸೊಪ್ಪಲ್ಲಿ ರೋಗ ಒಡೆಯೋ ಗುಣ ಇರುತ್ತದೆ.

"ನಾವು ವಾರಕ್ಕೆ ಮೂರು ದಿನವಾದ್ರೂ ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪು ಮಾಡ್ತೀವಿ.ಗಭರ್ಿಣಿಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರೆಯ ಬದಲು ವಾರಕ್ಕೆ ಎರಡುಮೂರು ಸಲ ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪು ಉಪಯೋಗಿಸಿದರೆ ತಾಯಿ ಮಗು ಆರೋಗ್ಯದಿಂದಿರುತ್ತಾರೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ. ಅವರ ಸೊಸೆ ಪುಷ್ಪ ಅವರಿಗೂ ಸೊಪ್ಪಿನ ಜ್ಞಾನ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಬಂದಿದೆ.

ಬೇಸಿಗೆಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೀರಾವರಿ ಮಾಡಿದವರ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಬದಗಿರ ಸೊಪ್ಪು,ಕಿಲಕೀರೆ ಸೊಪ್ಪ ಇದೆಲ್ಲ ಸಿಕುತ್ತೆ.ಜನವರಿಯಿಂದ ಮಾಚರ್್ವರೆಗೆ ಯಾವ ಸೊಪ್ಪು ಸಿಕ್ಕಲ್ಲ. ಆಷಾಢ (ಜೂನ್,ಜುಲೈ)ದಲ್ಲಿ ಆಹಾರದ ಕೊರತೆ. ಎಲ್ಲ ಬೆಳೆ ಬಿತ್ತಿ ಯಾವುದು ಬೆಳೆದಿರೋದಿಲ್ಲ.ಈ ಟೈಮಲ್ಲಿ ಯಾವ ದವಸಧಾನ್ಯಗಳು ಇರೋದಿಲ್ಲ.ಇಂಥ ಟೈಮಲ್ಲಿ ಭೂಮಿ ತಾಯಿ ನಮಗೆ ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪು ಕೊಟ್ಟು ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತಾಳೆ.ಹಿತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕುಂಬಳ,ಪಡುವಲ,ಸೋರೆ,ಹೀರೆ ಗಿಡ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತವೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ.

ಆಲೆ,ಅಗಸೆ,ಒನಗನೆ,ಗಣಿಕೆ,ಒಂದಲಗ,ಕುಂಬಳ,ಜವಣ,ಮುಳ್ಳುಗೀರೆ ಮುಂತಾದ ಈ ಇಲ್ಲ ಸೊಪ್ಪಿನ ಔಷದೀಯ ಗುಣಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪಟಪಟನೇ ಮಾತನಾಡುವ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ ಪಾಥರ್ೇನಿಯಂ ಗಿಡ ಬಂದಮೇಲೆ ಸೊಪ್ಪುಗಳು ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ವಿಷಾದ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಮಿಶ್ರ ಬೆಳೆಯ ಉಳಿವು ಮಹಿಳೆಯರ ಮೇಲೆಯೆ ನಿಂತಿದೆ.ವಾಣಿಜ್ಯ ಬೆಳೆಗಳ ಬೆನ್ನುಹತ್ತಿದ ಪರುಷರು ಏಕ ಬೆಳೆ ಪದ್ಧತಿಗೆ ಒಲಿದ ಪರಿಣಾಮ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಕಟಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದವು.ಹೀಗಾಗಿ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನವರಂತಹವರು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹವರ ಅನುಭವದ ದಾಖಲಾತಿ ನಡೆಯಬೇಕು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಇನ್ಸಿಟ್ಯೂಟ್ ಫಾರ್ ಕಲ್ಚರಲ್ ರಿಸಚರ್್ ಅಂಡ್ ಆ್ಯಕ್ಷನ್ (ಇಕ್ರಾ) "ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನ ಪುರಾಣ" ಮಿಶ್ರಬೆಳೆ-ಬೆರಕೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ವಿಸ್ಮಯ ಲೋಕ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುವ ಮೂಲಕ ಹೊಸ ತಲೆಮಾರಿಗೆ ದೇಸಿಕೃಷಿ ಜ್ಞಾನ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ನೆರವಾಗಿದೆ.

ಕ್ರೀಯಾಶೀಲ ಅಜ್ಜಿ,ಸೃಜನಶೀಲ ಅಜ್ಜ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಎರಡು ತಲೆಮಾರಿನ ದೇಸಿಜ್ಞಾನ ಪರಂಪರೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ.ಮಳೆ,ಬೆಳೆಗಳ ಮಹತ್ವ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.

ನಮ್ಮ ಅಜ್ಜನೊಬ್ಬನಿದ್ದ, ಅವನಿಗೆ ತೋಟದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ತೆಂಗಿನ ಮರದಲ್ಲಿರುವ ಕಾಯಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತಿತ್ತು.ನಾವು ಕದ್ದು ಎಳನೀರು ಕುಡಿದರೆ,ಮಾರನೆ ದಿನ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಆ ಮರದಲ್ಲಿ ಯಾರೊ ಎಳನೀರು ಕಿತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ.ತೋಟದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗಿಡಮರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರವಾದ ಜ್ಞಾನ ಅವರಿಗಿತ್ತು. ಹೊಸ ತಲೆಮಾರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಜಮೀನು ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಇದೆ ಎನ್ನುವುದೆ ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನ ಪುರಾಣ ಚಿಂತಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಊಟದಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ತಂದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಆರೋಗ್ಯ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಗುಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತದೆ. ಪಣ್ಯದಹುಂಡಿ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನಂತಹ ದೇಸಿಜ್ಞಾನ ದೀವಿಗೆಯನ್ನು ನಾಡಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಇಕ್ರಾ ಸಂಸ್ಥೆ ಅಭಿನಂದನೀಯ ಕೆಲಸಮಾಡಿದೆ.

ಮಿಶ್ರಬೆಳೆಯ ಕಲೆ,ವಿಜ್ಞಾನ,ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ,ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರ,ಶ್ರಮಶಾಸ್ತ್ರ,ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮ ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಸಹಜ ಸಾಗುವಳಿ ಕೃಷಿ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕಿ ವಿ.ಗಾಯತ್ರಿ, ಎನ್.ಶಿವಲಿಂಗೇಗೌಡ ಪುಟ್ಟೀರಮ್ಮನವರ ಅನುಭವದ ನುಡಿಗಳನ್ನು ಅಕ್ಷರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸಿ ನಾಡಿನ ರೈತರಿಗೆ ಒಳಿತುಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ ಅವರ ಮಗ ಶಿವಲಿಂಗೇಗೌಡ 9663142186 ಅವರನ್ನು ಸಂಪಕರ್ಿಸಿ.

====================