ಕೃಷಿ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲತೆಗೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗದ ವಯಸ್ಸು ;   ಸಂಕಷ್ಟದ ನಡುವೆ ಅರಳಿದ ಬದುಕು

ಮೈಸೂರು : ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮರೆಯಲಾಗದ ನೋವುಗಳಿದ್ದರೂ ಜೀವನೋತ್ಸಹಕ್ಕೆ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ. ವಯಸ್ಸು 73 .ಹೆಸರು ಮೈಸೂರು ವೆಂಕಟಪ್ಪ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್.ಓದಿದ್ದು ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಪದವಿ. ಕೈ ಹಿಡಿದದ್ದು (ಕೋಳಿ) ಕುಕ್ಕುಟೋದ್ಯಮ. ಎರಡು ದಶಕದ ಹಿಂದೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದೂವರೆ ಲಕ್ಷ ಕೋಳಿಮೊಟ್ಟೆ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಈಗ ಪ್ರತಿದಿನ ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ಕೋಳಿಮೊಟ್ಟೆ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನೂರಾರು ಜನ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಈಗ ಮೂವತ್ತು ಮಂದಿ ನೌಕರರರು ಕೆಲಸಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವಯಸ್ಸು ಮತ್ತು ಪದೇ ಪದೇ ಎದುರಾದ ಸಂಕಷ್ಟಗಳು ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರನ್ನು ಹಣ್ಣು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಅವರ ನೆಚ್ಚಿನ "ಮಿಲ್ಲರ್" ಮಾತ್ರ ಈಗ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ಗೆಳೆಯ. ಮಿಲ್ಲರ್ಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ.

"ಸಾರ್ ನನಗಿಂತ ಮೊದಲು "ಮಿಲ್ಲರ್" ಸತ್ ಬಿಟ್ರೆ ನಾನೂ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಜೀವ ಬಿಡಬಹುದು.ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನಾನೇ ಮೊದಲ್ ಸತ್ತುಹೋದರೆ "ಮಿಲ್ಲರ್" ಅನಾಥನಾಗಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನನ್ನು ಯಾರೂ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ" ಎಂದು ಮರುಗುವಾಗ ಅವರ ಮುಗ್ಧತೆ ಮಿಂಚಿ ಮರೆಯಾದಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.

ಅಂದ ಹಾಗೆ "ಮಿಲ್ಲರ್" ಅವರ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಲ್ಯಾಬ್ರಡಾರ್ ನಾಯಿ. ಈ ನಾಯಿಯ ದೆಸೆಯಿಂದ ಅವರಲ್ಲಿ ಜೀವನಪ್ರೀತಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.ಇಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಮಂದಿ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳೆಯರು ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರಿಗೆ ಒದಗಿಬಂದಿದ್ದಾರೆ.ಕುಟುಂಬದಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿರುವ ಅವರಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಇಷ್ಟೇ ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 73 ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಹತ್ತಾರು ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ.ಮುಂದಿನ ಮೂರು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆಮಾಡಿ ಮಾದರಿಯಾಗಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ. ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿಯ ಆಳ ಅಗಲ ಎಲ್ಲವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರುವ ಇವರು ರೇಷ್ಮೆಕೃಷಿ ಮಾಡಿದರೆ ಲಾಭ ನಿಶ್ಚಿತ ಎಂಬ ತೀಮರ್ಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಈಗ ಅವರ ಫಾರಂನಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಐದು ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆಕಡ್ಡಿ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿದೆ.ಮತ್ತೆ ಐದು ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ನಾಟಿ ಮಾಡಿರುವ ಕಡ್ಡಿ ಚಿಗುರೊಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಸುಮಾರು ಸಾವಿರ ಮೊಟ್ಟೆ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಮಾಡಬಹುದಾದ ವಿಸ್ತೀರ್ಣದ ರೇಷ್ಮೆ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಮನೆ ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕೋಳಿಗಳ ಮೊಟ್ಟೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ ರೇಷ್ಮೆಗೂಡುಗಳು ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಅವರಲ್ಲಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಉತ್ಸಾಹ ಮತ್ತು ಲವಲವಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ. ರೇಷ್ಮೆ ಮತ್ತು ಕೋಳಿ ಸಾಕಾಣಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ  ಜೀಫ್ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಫಾರಂನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿಸಿ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗನಂತೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೋರಿಸುತ್ತಾ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಇವರಿಗಿರುವ ಉತ್ಸಾಹ ಯುವಕರಿಗೆ ಇದ್ದರೆ ಕೃಷಿಕರ್ಯಾರು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನನಗನಿಸಿತು. ಹನಿ ನೀರಾವರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಕೃಷಿಹೊಂಡವನ್ನು ಜನಜಾನುವಾರುಗಳಿಗೆ ಹಾನಿಯಾಗದಂತೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ನಿಮರ್ಾಣಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಹೈಸ್ಕೂಲ್ನಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಗಣಿತ ಮತ್ತು ವಿಜ್ಞಾನ ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿಯ ಮೇಷ್ಟು ನಂಜುಂಡಶೆಟ್ಟರು (ಡಿಎನ್ಎಸ್) ಒಂದು ದಿನ ದೂರವಾಣಿ ಕರೆಮಾಡಿ ಮೈಸೂರು ಸಮೀಪ 73 ವರ್ಷದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರು ಕೃಷಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.ಇಪ್ಪತ್ತು ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಡು ಬೆಳೆಸಿದ್ದಾರೆ.ಇಳಿ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ರೇಷ್ಮೆ ಬೆಳೆಯಲು ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ. ಅವರನ್ನು ನೀವು ಒಮ್ಮೆ ಬೇಟಿ ಆಗಬೇಕು ಎಂದರು.

ನಂಜುಂಡಶೆಟ್ಟರು ನಿವೃತ್ತರಾದ ಮೇಲೆ ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆ ತಾಲೂಕಿನ ಬರಗಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೆ.ಹಾಗಾಗಿ ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿ ಮಾಡುವವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ.ಅವರಿಂದ ತಾವೂ ಹೊಸದಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಕಲಿಯಬಹುದೆಂಬ ಹಂಬಲ.ಇಂತಹ ರೇಷ್ಮೆ ನೂಲಿನಂತಹ ನವಿರಾದ ಪ್ರೀತಿ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಮತ್ತು ಡಿಎನ್ಎಸ್ ಅವರನ್ನು ಹತ್ತಿರ ತಂದಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ "ಮಿಲ್ಲರ್"ಕೂಡ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು.

ಮೈಸೂರಿನಿಂದ ಕೂಗಳತೆ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಕಳಲವಾಡಿಗೇಟ್ ಬಳಿ ಎಡಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದರೆ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರ "ಕಮಲ ಫಾರಂ" ಎಂಬ ಐವತ್ತಾರು ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಈ ಕುಕ್ಕುಟ ಉದ್ಯಮ ಮತ್ತು ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿಯ ಪ್ರಯೋಗಶಾಲೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ ವತರ್ುಲ ರಸ್ತೆಗೆ ಸನಿಹದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೂ ಐದು ಎಕರೆ ತೋಟ ಇದೆ. ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ಈ ಭೂಮಿಗಳಿಗೆ ಚಿನ್ನದ ಬೆಲೆ ಇದೆ.ಆದರೂ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಇಂತಹ ಚಿನ್ನದ ಬೆಲೆಯ ಭೂಮಿಯನ್ನು ವ್ಯವಸಾಯ ವಲಯದಿಂದ ವಸತಿ ವಲಯಕ್ಕೆ ಬದಲಿಸುವ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಮರಗಿಡಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯಬೇಕು.ಕೃಷಿ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವುದೇ ಅವರ ಕನಸು.

"ಭೂಮಿ ಮಾರಾಟಮಾಡಿ ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಸಾರ್. ಸತ್ತಾಗ ಹಣ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋದಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಾ.ಅದಕ್ಕೆ ಇರೋವರಗೆ ಮರಗಿಡ ಬೆಳೆಸೋದು.ನಾಲ್ಕಾರು ಜನಕ್ಕೆ ಜೀವನ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡೋದು.ಪ್ರಕೃತಿ ನಡುವೆ ಬದಕೋದು.ಸತ್ತ್ ಮೆಲೆ ಮೂರಡಿ ಆರಡಿ ಜಾಗತಾನೇ ಗ್ಯಾರಂಟಿ." ಅಷ್ಟೇ ಸಾರ್ ಬದುಕು ಎಂದು ವೇದಾಂತಿಯಂತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಬದುಕು ಛಿದ್ರವಾಗಿರುವುದೇ ಕಾರಣವಿರಬಹುದೆ ಎಂದೂ ಅನಿಸುತ್ತದೆ.

1957 ರಿಂದಲೇ ಕೋಳಿ ಉದ್ಯಮ ಆರಂಭಿಸಿದ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರ ಫಾರಂನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಮಾಡಿದ ನೂರಾರು ಮಂದಿ ಇಂದು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಟ್ಟಡ ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಇದ್ದರೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೇಲೆ ಬರಲು ಬಡತನ ಅಡ್ಡಿಯಾಗದು ಎಂದು ತಾನೂ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಸತ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಅವರ ನಂಬಿಕೆ.

ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರಿಗೆ ಮೂವರು ಮಕ್ಕಳು. ಡಾ. ಎಂ.ಆರ್.ಶ್ರೀನಿವಾಸ್, ಹೃದಯತಜ್ಞ. ಈಗ ದುಬೈನಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಅಮರನಾಥ್. ಶ್ರೀಶ್ರೀ ರವಿಶಂಕರ್ ಅವರ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದಲ್ಲಿ ಒಲವು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಮಗಳು ಎಂ.ಆರ್.ರಶ್ಮಿ ಬಿಎಸ್ಸಿ ವ್ಯಾಸಂಗಮಾಡಿ ಬಿಇ ಓದಿರುವ ಪತಿಯೊಂದಿಗೆ ಕುಕ್ಕುಟ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪತ್ನಿ. ಮಗ ಅಮರನಾಥ್,ಸೊಸೆ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರೆಲ್ಲರಿಂದ ದೂರವಾಗಿ 73 ರ ಇಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ  ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ನಾಯಿ "ಮಿಲ್ಲರ್"ಜೊತೆಗೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ನಡುವೆ ಮರಗಿಡ ಬಳ್ಳಿ, ರೇಷ್ಮೆ ಅಂತ ತಲೆಯ ತುಂಬಾ ಹಸಿರು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡು ಇದ್ದಾರೆ.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿ ಮೌಲ್ಯದ ಆಸ್ತಿವಂತರಾಗಿದ್ದರೂ ಅದ್ಯಾವುದರ ಪರಿವೆಯೆ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಸರಳವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾ "ಅವರ ಜೀವನ ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ ಜೀವನ ನನಗೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಈಗಲೂ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಇಂತಹ ವಿಶಿಷ್ಟ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಡಿಎನ್ಎಸ್ ಜೊತೆ ಕಮಲ ಫಾರಂನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು ಹೀಗೆ...

ಕೋಳಿಗಳ ಕಲರ್ಗೆ ಮನಸೋತೆ : " ಮೈಸೂರಿನ ನಂಜುಮಳಿಗೆ ಸಮೀಪ ಗಾಡಿಚೌಕ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ವಿಧ್ಯಾಭ್ಯಾಸ. ಶಾರದ ವಿಲಾಸ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆ, ಯುವರಾಜು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪದವಿ ವ್ಯಾಸಂಗ.ನಂತರ ಸೂರತ್ಕಲ್ ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬಿಇ ಪದವಿ. ಆ ಭಗವಂತ ನನಗೆ ನೌಕರಿ ಸಿಗುವಂತೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಓದು ಮುಗಿದ ನಂತರ ನೇರವಾಗಿ ಕೋಳಿ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಉದ್ಯಮ ಶುರುಮಾಡಿದೆ" ಅದು ಒಳ್ಳೆಯದೆ ಆಯಿತು ಎಂದರು ರವೀಂದ್ರನಾಥ್.

ಕೋಳಿ ಉದ್ಯಮವನ್ನೇ ಯಾಕೆ ಶುರುಮಾಡಿದಿರಿ ಎಂಬ ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗೆ ಅವರು ನಕ್ಕರು. "ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಕೋಳಿಗಳ ಮೇಲೆ ವಿಶೇಷ ಪ್ರೀತಿ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಎದುರು ಅಂಜನಪ್ಪ ಅಂತ ಸಾಮಿಲ್ ಡ್ರೈವರ್ ಒಬ್ಬ ಇದ್ದ ಆತ ಕೆಂಪು,ಕಪ್ಪು,ಬಿಳಿ ಕೋಳಿಗಳನ್ನು ಸಾಕುತ್ತಿದ್ದ.ಅದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ನನಗೆ ನಾನೂ ಕೋಳಿ ಸಾಕಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲವರಿಗೆ ಪಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಕಂಡರೆ ಪ್ರೀತಿ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ನಾಯಿ,ಬೆಕ್ಕು ಕಂಡರೆ ಪ್ರೀತಿ ಅಲ್ವಾ ಸಾರ್. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಓದು ಮುಗಿದ ನಂತರ ಮನೆಯ ಎದುರೆ 20 *30 ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನಂಜನಗೂಡು,ಕಡಕೊಳ ಸಂತೆಯಿಂದ ನಾಟಿ ಕೋಳಿತಂದು ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಆರಂಭಿಸಿದೆ. 1957 ರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸಹೋದರನೊಬ್ಬ ಹೇಸರಘಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕೋಳಿ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದು ಬಂದ ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು ಕೋಳಿ ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲ" ಯಶಸ್ಸು ಸಾದಿಸುತ್ತಲೇ ಹೋದೆವು ಎಂದರು.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆಸ್ತಿ ಪಿತ್ರಾಜರ್ಿತನಾ ಎಂಬ ನಮ್ಮ ನೇರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ " ಇಲ್ಲಾ ಸಾರ್. ಸೊನ್ನೆಯಿಂದ ಮೇಲೆ ಬಂದವನು ನಾನು. ಅನುಭವ ಕಲಿಸಿದ ಪಾಠಗಳಿಂದ ಹಣ, ಆಸ್ತಿ ಎಲ್ಲಾ ಬಂತು. ಬಡತನ,ಹಸಿವು ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಬದುಕುವುದನ್ನುಕಲಿಸುತ್ತವೆ. ನನ್ನ ಅಕ್ಕ ಒಬ್ಬರು ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ನಸರ್್ ಆಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಹೆಸರು ಕಮಲ ಅಂತ.ಅವರು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಿದರು.ಅವರ ಹೆಸರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಣ ಬಂತು. ಆ ಹಣದಿಂದ ಈ ಆಸ್ತಿ ಖರೀದಿಸಿದೆ.ಅದಕ್ಕೆ ಕಮಲ ಫಾರಂ ಅಂತ ಹೆಸರಿಟ್ಟೆ. ಕೋಳಿ ಉದ್ಯಮದಿಂದ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ರೂಪಾಯಿ ಸಂಪಾದನೆ ಆಯ್ತು" ಎಂದು ಎಲ್ಲವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದರು.

 ಕೋಳಿ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಹೀಗೆ : ಕೋಳಿ ಮರಿಗಳನ್ನು ತಂದು 18 ವಾರಗಳ ಕಾಲ ಬೇರೆ ಶೆಡ್ನಲ್ಲಿ ಸಾಕುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲೆ ಅವುಗಳಿಗೆ ಔಷಧೋಪಚಾರ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿದಿರುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಅವುಗಳನ್ನು ಬೇರೊಂದು ಶೆಡ್ಗೆ ತಂದು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಯಾವ ಔಷಧವನ್ನು ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ.ಆಹಾರ ಮತ್ತು ನೀರು ಮಾತ್ರ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತದೆ. 72 ವಾರಗಳ ಕಾಲ ಅವು ಮೊಟ್ಟೆ ಕೊಡುತ್ತವೆ.ನಂತರ ಕೋಳಿಗಳನ್ನು ಮಾಂಸಕ್ಕಾಗಿ ಮಾರಾಟಮಾಡಿಬಿರುತ್ತಾರೆ.

ದಶಕದ ಹಿಂದೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದೂವರೆ ಲಕ್ಷ ಕೋಳಿಮೊಟ್ಟೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಈಗ ದಿನಕ್ಕೆ ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ಕೋಳಿಮೊಟ್ಟೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಕೋಳಿ ಶೆಡ್ಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ನಿಮರ್ಾಣಮಾಡಲಾಗಿದ್ದು ಹೆಚ್ಚು ವಾಸನೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಶೇಕಡ 95 ರಷ್ಟು ಫಲಿತಾಂಶ ಇದೆ. ಕೋಳಿಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಆಹಾರವನ್ನು ತೋಟದಲ್ಲೇ ತಯಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ರೇಷ್ಮಯತ್ತ ಒಲವು : ಆಕಾಶವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಭಿತ್ತರವಾಗುವ "ರೇಷ್ಮೆ ಸಿರಿ" ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಕೇಳಿ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿ ಹತ್ತು ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗಿದ್ದಾರೆ.ಇದಕ್ಕಾಗಿ ತಾಂತ್ರಿಕ ನೆರವು ನೀಡಲು ರೇಷ್ಮೆ ಇಲಾಖೆಯ ನಿವೃತ್ತ ಅಧಿಕಾಯೊಬ್ಬರನ್ನು ನೇಮಕಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ಮಧ್ಯವತರ್ಿಗಳ ಹಾವಳಿ ಇರದ, ಮಾರಾಟವಾದ ತಕ್ಷಣವೇ ಹಣ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಖಾತೆಗೆ ವಗರ್ಾವಣೆಯಾಗುವ, ಇಪ್ಪತ್ತೇಳೆ ದಿನದಲ್ಲಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದುಹೋಗುವ ರೇಷ್ಮೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು.ಅದಕ್ಕಾಗಿ ರೇಷ್ಮೆ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

"ಭಗವಂತ ಇನ್ನು ಆಯಸ್ಸು ಕೊಟ್ಟರೆ ತಮ್ಮ ಫಾರಂನಲ್ಲಿ ಆಡು,ಕುರಿ,ಹಂದಿ ಸಾಕಾಣಿಕೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ಸಾವಿರಾರು ಗಿಡಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕು. ಸಮಗ್ರ ಬೇಸಾಯ ಪದ್ಧತಿಮಾಡಿ ಕೃಷಿ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣವಗಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಆಸೆ ಇದೆ.ನೋಡಬೇಕು ಸಾರ್ ಎಂದು ಮುಗಿಲಿನತ್ತ ಮುಖಮಾಡಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ.

ನೀರಿಗಾಗಿ ಮೂರು ಬೋರ್ವೆಲ್ಗಳಿವೆ. ಸೋಲಾರ್ ಪಂಪ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು,ಬೋರ್ವೆಲ್ನಿಂದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ನೀರು ಶೇಖರಣ ತೋಟ್ಟಿಗೆ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಂದ ತೋಟದ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

15 ಅಡಿ ಅಗಲ 70 ಅಡಿ ಉದ್ದ,10 ಅಡಿ ಆಳದ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಣತೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ನಿಮರ್ಾಣ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ನೀರು ಆವಿಯಾಗದಂತೆ,ಜನಜಾನುವಾರುಗಳು ಮೇಲೆ ಓಡಾಡಿದರು ಒಳಕ್ಕೆ ಬೀಳದಂತೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ನೀರಿನ ಬಳಕೆ, ಕೋಳಿ ಶೆಡ್ಗಳ ನಿಮರ್ಾಣ,ತೋಟದ ನಿರ್ವಹಣೆ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ತಾಂತ್ರಕತೆಯ ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಉದ್ಯಮದ ರೀತಿ ಬೆಳೆಸಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನಿಮ್ಮ ನಂತರವೂ ಇದೆಲ್ಲಾ ಮುಂದುವರಿಯುವುದೆ ಎಂಬ ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗೆ ನಕ್ಕು " ನನ್ನ ಸೊಸೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ.ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದು ಮಾತ್ರ ನನ್ನಲ್ಲಿದೆ" ಎಂದು ಆಶಾಭಾವನೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಆಯಸ್ಸನ್ನು ಹೀಗೆ ಭೂಮಿಯ ಒಡನಾಟದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಬಿಟ್ಟ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸುಖಸಂತೋಷಗಳ ಕಡೆಗೆ ಗಮನಕೊಡದೆ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ?. ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏಕಾಂತವಾಸ ಅನುಭವಿಸುವಂತಾಯಿತೆ?.ಎನ್ನುವ ಹತ್ತಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಅವರ ಹಸಿರು ಪ್ರೀತಿ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿತು. "ಆಕಾಶದ ಕೆಳಗೆ ಯಾವುದು ಹೊಸದಲ್ಲ" ಎಂಬ ಗಾದೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ಅವರ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲಾ ಸಾಕಾರವಾಗಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ  ನಿರ್ಗಮಿಸಿದೆವು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ ರವೀಂದ್ರನಾಥ್ 9741168414 ಸಂಪಕರ್ಿಸಿ 

ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಜೀವ ತುಂಬುವ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ ರೈತ

# "ಫಲಶ್ರೇಷ್ಠ" ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪುರಸ್ಕೃತ ಚೌಡಳ್ಳಿಯ ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ                  # ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಎಂದಿಗೂ ಮುಂದು

===============================================

"ಮರಳಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ" ಎನ್ನುವುದು ರೈತಸಂಘದ ಗೆಳಯರ ಹೊಸ ಘೋಷಣೆ. ಹಳ್ಳಿಗಳು ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಯುವಕರು ಆಧುನಿಕ ಸೌಲಭ್ಯ ಮತ್ತು ಸವಲತ್ತುಗಳಿಗೆ ಆಸೆಪಟ್ಟು ಹಳ್ಳಿಬಿಟ್ಟು ನಗರದತ್ತ ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಹಳೆಯ ಮಾತು. ಮೊದಮೊದಲು ಮಕ್ಕಳ ವಿಧ್ಯಾಭ್ಯಾಸಕ್ಕಾಗಿ ಎಂದು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಗರಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವ ಮಂದಿ ನಂತರ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ವಿಧ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮುಗಿದು ಅವರು ನೌಕರಿ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ ಅವರೊಂದಿಗೆ ನಗರವಾಸಿಗಳಾಗಿಬಿಡುವುದು ಸರ್ವೇ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಸಂಗತಿ.

ಪ್ರಗತಿಪರ ಕೃಷಿಕರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಅಲೆಯುವ ನನಗೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಒಂದೇ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬೀಗ ಬಿದ್ದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು. ನೂರಾರು ಎಕರೆ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು,ತೋಟಗಳನ್ನು ಪಾಳುಬಿಟ್ಟು,ಸುಸಜ್ಜಿತ ಮನೆಗಳಿಗೂ ಬೀಗಜಡಿದು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ತೊರೆದು ನಗರವಾಸಿಗಳಾದವರು ತಮ್ಮ ಮೂಲಬೇರುಗಳನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳುತ್ತಿರುವಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಎರಡು ತಲೆಮಾರುಗಳು ಆಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಿಯ ನೆನಪುಗಳಿಂದಲೇ ದೂರವಾಗಿಬಿಡುವ ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯ ದುರಂತ ಬದುಕು ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಮೆರವಣಿಗೆ ಹೊರಟಿತು.

ಒಂದು ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿದಿನ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಸಾವಿರ ಜನ ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನಗರಗಳ ಕಡೆಗೆ ಕೆಲಸ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆಯೊಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸುಸ್ಥಿರ ಕೃಷಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಈಗ ನಮಗೆ ಸಧ್ಯ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೆ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿದೆ. ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವ ಕೈಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಕೃಷಿಯನ್ನು ಲಾಭದಾಯಕ,ಗೌರವ ತರುವ ಉದ್ಯೋಗ ಮಾಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಆಲೋಚಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.

ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆ ತಾಲೂಕಿನ ಹಂಗಳ ಹೋಬಳಿಯ ಚೌಡಳ್ಳಿ 1500 ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಇರುವ ಊರು. ಗ್ರಾಮದ ಹತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬೀಗ ಜಡಿಯಲಾಗಿದೆ. ನೂರಾರು ಎಕರೆ ಜಮೀನು ಪಾಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ. ಹೀಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಕೂಡ ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಹಳ್ಳಿಗಳ ನಾಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿರುವುದು ಆಧುನಿಕತೆಯ ವಿಕಾರಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.

ಒಂದು ಕಡೆ ಕೂಲಿ ಅರಸಿ ನಗರದತ್ತ ವಲಸೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಂಡರೆ ಇಂತಹ ಕಡೆ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸಗಳಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಆರಾಮದಾಯಕ ಬದುಕನ್ನು ಅರಸಿ ನಗರ ಸೇರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಹಳ್ಳಿಯ ಜನರಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುವ ಕೆಲಸ ಆಗಬೇಕು. ಉಣ್ಣುವ ಆಹಾರಕ್ಕೂ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೂ ಸಂಬಂಧವಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿಕೊಡಬೇಕು.ಅನ್ನದ ಬಟ್ಟಲು ವಿಷವಾಗುತ್ತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಉಳಿಸುವ ಜೊತೆಗೆ ವಿಷಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ನಿಮರ್ಾಣವಾಗಿದೆ.

ಬಾಗಲಕೋಟ ಮತ್ತು ಮೈಸೂರು ತೋಟಗಾರಿಕಾ ವಿಶ್ವ ವಿದ್ಯಾನಿಲಯದಿಂದ "ಫಲಶ್ರೇಷ್ಠ" ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪಡೆದ ಚೌಡಳ್ಳಿ ಗ್ರಾಮದ ಸಿ.ಎಂ. ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ  "ತಮಗೆ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು.ಒಬ್ಬ ಸಂದೀಪ್. ಬಿಇ ವ್ಯಾಸಂಗಮಾಡಿ ನಗರದಲ್ಲಿ ನೌಕರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಶ್ರೇಯಸ್.ಐಟಿಐ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಿ ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ" ಎಂದರು.

ನನಗೆ ಮೊದಲು ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು.ಮಗನನ್ನು ಐಟಿಐ ಓದಿಸಿ ಯಾಕೆ ಕೃಷಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗೆ ತೊಡಗಿಸಿದ್ದೀರಿ? ಎಂದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಮಾತು "ನೋಡಿ,ಬೇಸಾಯಮಾಡಿ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಮನೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ.ತೋಟ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ.ಕೃಷಿಯಿಂದ ಯಾವತ್ತೂ ನಮಗೆ ನಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲ.ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ವಯಸ್ಸಾದ ಗಂಡಹೆಂಡತಿಯರಿಬ್ಬರೇ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಂದೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೂ ಬೀಗ ಬೀಳುವುದು ಗ್ಯಾರಂಟಿ.ತೋಟಗಳು ಪಾಳು ಬೀಳುವುದು ನಿಶ್ಚಿತ.ಆಗಾಗಬಾರದು ಅಂತ ಒಬ್ಬ ಮಗನನ್ನು ನೌಕರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ, ಮತ್ತೊಬ್ಬನನ್ನು ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ" ಎಂದರು.

ಅಲ್ಲದೆ ರಾಸಾಯನಿಕ ಕೃಷಿಯ ದುಷ್ಪಾರಿಣಾಮಗಳ ಅರಿವಾಗಿದ್ದು ಸಾವಯವ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ಒಂದಷ್ಟು ಗೆಳೆಯರು ಮುಂದಾಗಿದ್ದೇವೆ.ಇದಕ್ಕಾಗಿ ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಸಮಾನಾಸಕ್ತರ ಕೃಷಿಕರ ಬಳಗದ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ಹೇಳಿದರು.

ಗ್ರಾಮದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಜಲಸಾಕ್ಷರತೆಯ ರೂವಾರಿ,ಪ್ರಗತಿಪರ ರೈತ ಸಿ.ಎಸ್.ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರು ಕೂಡ ತಮ್ಮ ಒಬ್ಬ ಮಗನನ್ನು ನೌಕರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬನಿಗೆ ಬಿಕಾಂ ಪದವಿ ಕೊಡಿಸಿ ವ್ಯವಸಾಯಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ನೆನಪಾಯಿತು.

ಎಸ್ಎಸ್ಎಲ್ಸಿ ಓದಿರುವ 56 ವರ್ಷದ ಸಿ.ಎಂ. ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ ಅವರ ಕೃಷಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಖುಶಿಯಾಯಿತು. ದಶಕದ ಹಿಂದೆ ಐದು ಎಕರೆ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಹನಿ ನೀರಾವವರಿಯಲ್ಲಿ 492 ಟನ್ ಕಬ್ಬು ಬೆಳೆದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಸದಾಶಿವ ಮೂತರ್ಿ ಅವರು ಈಗಲೂ ಈರುಳ್ಳಿ,ಅರಿಶಿನ,ಟೊಮಟೊ ಹೀಗೆ ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಮುಂದು.

ಹುಲ್ಲೆಪುರ ಕ್ರಾಸ್ನಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ಬದಿಗೆ ಇರುವ ಹತ್ತೂವರೆ ಎಕರೆ ಜಮೀನು ಇವರ ಪ್ರಯೋಗಶಾಲೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದೂವರೆ ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ತೆಂಗಿನ ತೋಟವಿದೆ. ಉಳಿದಂತೆ ಪಾಲಿಹೌಸ್,ಡೈರಿ ಫಾರಂ,ಪ್ಯಾಕ್ಹೌಸ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವ ಕಡಿಮೆ ನೀರಿನಲ್ಲೇ ಅರಿಶಿನ, ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ,ಈರುಳ್ಳಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಲಾಭದಾಯಕ ಕಸುಬನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಜಲ ಕಡಿಮೆಯಾದ ಕಾರಣ ನಂಜನಗೂಡು ತಾಲೂಕಿನ ಮಡುವಿನಹಳ್ಳಿ ಸಮೀಪ ಗುತ್ತಿಗೆಗೆ ಜಮೀನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ವ್ಯವಸಾಯಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ ರೈತ : ಸದಾಶಿವಮೂತರ್ಿ ಅವರು ಸದಾ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ ರೈತ. ಈರುಳ್ಳಿ,ಅರಿಶಿನ,ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಬೆಳೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ನೂತನ ತಾಂತ್ರಿಕತೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕೃಷಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಮೂಲಕ ನೀರಿನ ಮಿತ ಬಳಕೆ.ಕಾಂಪೋಸ್ಟ್ ಗೊಬ್ಬರದ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಬಳಕೆ ಇವರ ಕೃಷಿಯ ಯಶಸ್ಸಿನ ಗುಟ್ಟು. ಸಮಗ್ರ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಶ್ರ ಬೆಳೆ ಬೇಸಾಯ ಮಾಡುವ ಇವರು ಕೃಷಿಯಿಂದ ಎಂದೂ ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸಿಲ್ಲ.

ಕಾಲಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಳೆಯೊಂದು ನಡೆಸಿಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟರೆ ಕೃಷಿಯಲ್ಲೇ ಹೆಚ್ಚು ಆದಾಯಗಳಿಸಿ ಆರಾಮವಾಗಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದು ಇವರು ಅನುಭವದಿಂದ ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುವ ಸತ್ಯ.

ಪಾಲಿಹೌಸ್ ಬೇಕಿಲ್ಲ : "ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ಪಾಲಿಹೌಸ್ ನಿಮರ್ಾಣ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಈಗಾಗಲೇ ಒಂದು ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ತಾವು ಪಾಲಿಹೌಸ್ ನಿಮರ್ಾಣಮಾಡಿ ಮೂರುವರ್ಷಗಳಿಂದ ದಪ್ಪ ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಇನ್ನೊಂದೆರಡು ವರ್ಷ ಇಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡಬಹುದು.ನಂತರ ಮಣ್ಣಿನ ಗುಣಮಟ್ಟ ಹಾಳಾಗಿ ಏನೇ ಹಾಕಿದರು ಬೇರುಕೊಳೆ ರೋಗವನ್ನು ತಡೆಯುವುದು ಕಷ್ಟ. ಈಗಲೇ ಮೆಣಸಿಗೆ ಬೇರುಕೊಳೆರೋಗ, ಎಲೆಚುಕ್ಕಿರೋಗ ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಕ್ರಿಮಿನಾಶಕ ಸಿಂಪರಣೆ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಬೆಳೆ ತೆಗೆಯುವುದೇ ಕಷ್ಟ' ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಪಾಲಿಹೌಸ್ ನಿಮರ್ಾಣಕ್ಕೆ ಸರಕಾರದ ಸಬ್ಸಿಡಿ ಹೋಗಿ ಸ್ವತಃ ಕೈಯಿಂದ ಹದಿನೈದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ವೆಚ್ಚಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಮೂರು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಮಾತ್ರ ವಾಪಸ್ ಬಂದಿದೆ. ಇಷ್ಟೊಂದು ಹಣ ವೆಚ್ಚಮಾಡಿ ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ ರೈತರು ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಯುವುದು ಲಾಭದಾಯಕ ಅಲ್ಲ.

ಪಾಲಿಹೌಸ್ ನಿಮರ್ಾಣ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ರೋಗಬಾಧೆ ಕಡಿಮೆ, ಮಾನವ ಶ್ರಮವೂ ಕಡಿಮೆ, ಹೆಚ್ಚು ರಾಸಾಯನಿಕ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಮಿನಾಶಕ ಬಳಕೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಾವು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೆವು.ಆದರೆ ಅದೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳು. ಮಾಮೂಲಿ ಕೃಷಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಶ್ರಮ ಇಲ್ಲಿ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.ಆದ್ದರಿಂದ ಪಾಲಿಹೌಸ್ ನಿಮಾರ್ಣ ಮಾಡುವವರು ನಾಲ್ಕಾರು ಕಡೆ ವಿಚಾರಿಸಿ ನಂತರ ಮುಂದುವರಿಯುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಎಂದು ಸಲಹೆ ನೀಡುತ್ತಾರೆ.

ಬೀಗಬಿದ್ದ ಮನೆಗಳು ಬಣಬಣ : ಚೌಡಳ್ಳಿ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದರೆ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬೀಗ ಬಿದ್ದಿರುವುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಧ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಕೊಡಿಸಿ ನಂತರ ಅವರೆಲ್ಲ ನೌಕರಿ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ ಹಳ್ಳಿಬಿಟ್ಟು ಅವರೊಂದಿಗೆ ನಗರವಾಸಿಗಳಾದವರು.

"ಅಕಾಲಿಕ ಮಳೆ,ಕುಸಿದ ಅಂತರ್ಜಲವೂ ಕೂಡ ಇವರೆಲ್ಲ ಹಳ್ಳಿ ತೊರೆಯಲು ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದರೂ, ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತ ಇಂತಹ ಕಡೆ ಕೃಷಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಜನರಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆಸುವ ಮೂಲಕ ಆದಾಯ ತರಬಲ್ಲ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಬಣಗುಡುವ ಖಾಲಿ ಊರುಗಳಾದರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ

ಕೆರೆಗಳಿಗೆ ನೀರು ತುಂಬಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅಂತರ್ಜಲವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಜೀವಂತವಾಗಿಡುವ ಕೆಲಸ ಆಗಬೇಕು. ಸಿ.ಎಂ.ಗವಿಯಪ್ಪ,ಶಿವಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ,ರಾಜಶೇಖರಮೂರ್ತಿ,ಪರಶಿವಮೂರ್ತಿ,ಸಿ.ಎಂ.ನಾಗರಾಜು,ವಕೀಲ ನಾಗಮಲ್ಲಪ್ಪ ಹೀಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಮಂದಿ ಗ್ರಾಮವನ್ನು ತೊರೆದು ನಗರವಾಸಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ.ಇವರು ತಮ್ಮ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಪಾಳುಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿರುವುದರಿಂದ ಕೃಷಿಗೂ ದೊಡ್ಡ ಒಡೆತ ಬಿದ್ದಂತಾಗಿದೆ.

"ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಕೃಷಿಯನ್ನೇ ಪ್ರಧಾನ ಉದ್ಯೋಗಮಾಡಲು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಕೃಷಿ ಕುಟುಂಬದ ಆರೋಗ್ಯ ಕಾಯುವ ಗೌರವಪೂರ್ವಕವಾದ ಉದ್ಯೋಗ,ಆದಾಯ ತರುವ ಕಸುಬು ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲಿಸಕೊಡಬೇಕಿದೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ.

ಮೈಸೂರು ತೋಟಗಾರಿಕೆ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಪ್ರಧ್ಯಾಪಕ ಬಿ.ಎಸ್.ಹರೀಶ್ ಅವರ ಸಲಹೆ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಕೃಷಿಮಾಡುವ ಸದಾಶಿವಮೂತರ್ಿ ಸಧ್ಯ ಟ್ರೇನಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನ ಸಸಿಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡು ಅರಿಶಿನನಾಟಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.ಇದರಿಂದ ಗಿಡಗಳು ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಇಳುವರಿಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಸಹಕಾರವಿದ್ದರೆ ಸುಲಭ : ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ಸಹಕಾರ, ನೆರವು ಇದ್ದರೆ ಮುಂದುವರಿಯುವುದು ಸುಲಭ. ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ನೆರವಾಗುತ್ತಾ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಸುಲಭಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ರೈತರಿಗೆ ಅನುಕೂಲ. ಗ್ರಾಮದ ರಾಜೇಂದ್ರ, ತಮ್ಮಡಹಳ್ಳಿಯ ಕುಮಾರ್ ಮತ್ತು ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ ಮೂವರು ಸೇರಿ ಕೃಷಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ನೆರವಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಗಿಡತರುವುದು, ಟ್ರ್ಯಾಕ್ಟರ್ ಉಳುಮೆ ಅಥವಾ ಬೋರ್ವೆಲ್ ಮೋಟಾರ್ ಕೆಟ್ಟರೆ ಅದನ್ನು ಎಳೆಸಿ ರಿಪೇರಿ ಮಾಡುವುದು ಇಂತಹ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬರಲ್ಲ ಒಬ್ಬರು ಒದಗಿ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಇವರಿಗೆ ಕೃಷಿ ಎಂದಿಗೂ ತಲೆನೋವಿನ ಕೆಲಸವಾಗಿಲ್ಲ.

ಹೀಗೆ ರೈತರು ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ಸಹಕಾರ ತತ್ವದಡಿ ಕೃಷಿ ಮಾಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಹೊಸ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಕೃಷಿಯನ್ನು ಲಾಭದಾಯಕ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿ.ಎಂ. ಸದಾಶಿವಮೂರ್ತಿ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ 9741525617 ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ 

ನಿವೃತ್ತ ಜೀವನ ಸಾರ್ಥಕ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕೃಷಿಕ

# ತುಂಡು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಆರಾಮದಾಯಕ ಬದುಕು               # ಸಮಗ್ರ ಪದ್ಧತಿಯ ಹಸಿರು ತೋಟ 

ಮೈಸೂರು : ಸರ್ಕಾರಿ ಅಥವಾ ಖಾಸಗಿ ಕೆಲಸ,ಕೈತುಂಬ ಸಂಬಳ ಬರುತ್ತಿದ್ದು ನಿವೃತ್ತಿ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವವರ ಗೊಣಗಾಟವನ್ನು ನೀವು ನೋಡಿರಬಹುದು.ಕಚೇರಿಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ತಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ನಿರ್ಧರಿಸಿಕೊಂಡ ಜನ ನಿವೃತ್ತರಾದ ನಂತರ ಕಳೆದ ವರ್ಷಗಳ ಭಾರದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ವಿಕಾರವಾಗಿ ನರಳಾಡುವುದನ್ನೂ ಕಂಡಿರಬಹುದು.

ಆದರೆ ಇಲ್ಲೊಬ್ಬರು ನಿವೃತ್ತರಾದ ನಂತರ ಸಹಜ ಕೃಷಿಕರಾಗಿ ಹೇಗೆ ಆರೋಗ್ಯಕರ,ಸುಂದರ, ಆರಾಮದಾಯಕ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ "ರೂಪಕ"ದಂತೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರೇ ನಿವೃತ್ತ ಅಧಿಕಾರಿ ಟಿ.ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ.

ಎರಡು ಎಕರೆ ಬರಡು ಭುಮಿಯನ್ನು ಧರೆಯ ಮೇಲಿನ ಅಚ್ಚ ಹಸಿರಿನ ತಾಣವಾಗಿ ರೂಪಿಸಿರುವ ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ, ಬಯಸಿದ್ದರೆ ಸುಮ್ಮನೇ ನಗರದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿ ಸಿ.ಎನ್.ಭಾಗ್ಯ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಆರಾಮವಾಗಿ ಇದ್ದುಬಿಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರು ಹಾಗೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.ತಮ್ಮ ನಿವೃತ್ತ ಜೀವನವನ್ನು ಸಾರ್ಥಕ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ಹೆಜ್ಜೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಮೂಲತಃ ಮಂಡ್ಯ ಜಿಲ್ಲೆ ಮದ್ದೂರು ತಾಲೂಕಿನ ಮಡೇನಹಳ್ಳಿಯ ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ ಅವರಿಗೆ ಆರ್,ಕಿರಣ್ ಮತ್ತು ಆರ್.ಪ್ರವೀಣ್ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಸಾಫ್ಟವೇರ್ ಎಂಜಿನೀಯರ್ಗಳು. ಕಿರಣ್ ಕ್ಯಾಲಿಫೋನರ್ಿಯಾದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಪ್ರವೀಣ್ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.ಒಬ್ಬ ಸೊಸೆ ಕ್ಯಾಲಿಫೋನರ್ಿಯಾದಲ್ಲಿ ಎಂಎಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ,ಮೊತ್ತಬ್ಬರೂ ಸಾಫ್ಟವೇರ್. ಇಷ್ಟಿದ್ದರೂ ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ ಅವರಿಗೆ ಕೃಷಿ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿ.

ನೈಸಗರ್ಿಕ ಕೃಷಿ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರಗಳು ಎಲ್ಲೆ ನಡೆದರೂ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ತಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಹಣ್ಣಿನ ಗಿಡಗಳು ಎಲ್ಲೆ ಸಿಕ್ಕರು ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಓಡೋಡಿ ತಂದು ತಮ್ಮ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾರೆ. ಇವರ ಇಂತಹ ಆಸಕ್ತಿಯ ಫಲವಾಗಿ ತೋಟದಲ್ಲೀಗ ಸೀಬೆ,ಸಪೋಟ,ನೆಲ್ಲಿ,ರಾಂಭೂಟನ್,ಮಾವು,ಸೀತಾಫಲ,ರಾಮಫಲ,ಜಾಯಿಕಾಯಿ, ನಿಂಬೆ,ನುಗ್ಗೆ,ಮೂಸಂಬಿ, ಕಾಫಿ ಹೀಗೆ ಹತ್ತಾರು ಹಣ್ಣಿನ ಗಿಡಗಳು ಫಲ ನೀಡುತ್ತಿವೆ. ತೋಟದ ಸುತ್ತಾ ಹೆಬ್ಬೇವು,ತೇಗ,ಸಿಲ್ವರ್ ಮತ್ತಿತರ ಕಾಡಿನ ಮರಗಳು ಮುಗಿಲಿನತ್ತ ಮುಖಮಾಡಿ ನಿಂತಿವೆ.

ಮೈಸೂರಿನಿಂದ 25 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಮಾರ್ಬಳ್ಳಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿರುವ ವರುಣಾನಾಲೆ 86ನೇ ಕೀ.ಮೀ.ಅಕ್ವಿಡೆಟ್ ಬಳಿ ರಾಮಶೆಟ್ಟರ ಸುಭಾಷ್ ಪಾಳೇಕರ್ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ಈ ತೋಟ ಇದೆ.ಸುತ್ತ ಎಲ್ಲರೂ ರಸಾಯನಿಕ ಕೃಷಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಶೆಟ್ಟರು ತಣ್ಣಗೆ ವಿಷಮುಕ್ತ ಆಹಾರ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ, ತೋಟದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಾ ರೋಗಮುಕ್ತ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ : ರಾಮಶೆಟ್ಟರು ಮೂಲತಃ ಕೃಷಿಕರಲ್ಲ.ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಜಮೀನುಗಳಿಗೆ ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗಿನ ಕೃಷಿ ಅನುಭವ ಬಿಟ್ಟರೆ ಅವರಿಗೆ ಕೃಷಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲ.ಆದರೆ ಈಗ ಅವರೊಳಗೊಬ್ಬ ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಇದ್ದಾನೆ. ಅನುಭವದಿಂದ ಕಂಡುಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಮಾಡುತ್ತಾ ನಿವೃತ್ತ ಜೀವನವನ್ನು ಸಾರ್ಥಕ ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.

ವಿಕ್ರಾಂತ್ ಕಾಖರ್ಾನೆಯಲ್ಲಿ ಅಸಿಸ್ಟೆಂಟ್ ಇಂಜಿನೀಯರ್ ಆಗಿ ಸ್ವಯಂ ನಿವೃತ್ತಿ ಪಡೆದು ನಂತರ ಸೌಂತ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಪೇಪರ್ ಮಿಲ್ನಲ್ಲಿ ಅಸಿಸ್ಟೆಂಟ್ ಮೆನೇಜರ್ ಆಗಿ ಆರೋಗ್ಯದ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಎರಡು ವರ್ಷ ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಂದಲ್ಲೂ ವಿಆರ್ಎಸ್ ಪಡೆದ ರಾಮಶೆಟ್ಟರು ನಂತರ ಕೃಷಿಕರಾಗಲು ನಿಧರ್ಾರ ಮಾಡಿದರು. ಇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಆರ್ಟಿಸಿ ಇರದ ಕಾರಣ ಪತ್ನಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಎರಡು ಎಕರೆ ಜಮೀನು ಖರೀದಿಸಿದರು.

"2013 ರಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಜಮೀನು ಖರೀದಿಸಿದಾಗ ಇದು ಖಾಲಿ ಭೂಮಿ.ಯಾವ ಗಿಡಮರಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಮೂರೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಗಿಡಮರಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ್ದೇನೆ.130 ತೆಂಗಿನ ಗಿಡಗಳು ಬಲಿಷ್ಠವಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಹೊಂಬಾಳೆ ಬರುತ್ತಿವೆ.ಸೀಬೆ,ಸಪೋಟಗಳಂತೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಿವೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾ ಮರದ ಮೇಲೆ ಹಣ್ಣಾಗಿದ್ದ ಸೀಬೆಯ ಹಣ್ಣೋಂದನ್ನು ತಿನ್ನಲು ಕಿತ್ತುಕೊಟ್ಟರು. ಜೀವಾಮೃತದಿಂದ ಬೆಳೆದ ಸೀಬೆಯ ರುಚಿಗೆ ನಾವು ಮಾರುಹೋದೆವು. ಜೊತೆಗಿದ್ದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ನೈಸಗರ್ಿಕ ಕೃಷಿಕ ಶಿವನಾಗಪ್ಪ ಮೂರೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ತೋಟ ಕಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ? ಎಂದು ಉದ್ಘಾರ ಎಳೆದರು.

ದಾರಿದೀಪವಾದ ಪುಸ್ತಕ: "ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಜಮೀನು ಖರೀದಿಸಿದಾಗ ಕೃಷಿಯ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.ನನ್ನ ಕಿರಿಯ ಮಗ ಕಿರಣ್ಗೆ ಒಂದು ತೋಟಮಾಡುವ ಕನಸಿತ್ತು.ರಸಾಯನಿಕ ಬಳಸದೆ,ನೈಸಗರ್ಿಕವಾಗಿ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಬಗೆಯ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಕನಸಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ನೈಸಗರ್ಿಕ ಕೃಷಿಯನ್ನೇ ಮಾಡಲು ತೀಮರ್ಾನಿಸಿದೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ರಾಮಶೆಟ್ಟರು.

ಹೀಗಿರಬೇಕಾದರೆ ಆರ್.ಸ್ವಾಮಿ ಆನಂದ್ ಬರೆದ ಸುಭಾಷ್ ಪಾಳೇಕರ್ ಅವರ "ಶೂನ್ಯ ಬಂಡವಾಳದ ನೈಸಗರ್ಿಕ ಕೃಷಿ" ಪುಸ್ತಕ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು.ಅದನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಓದಿ ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ.ನಂತರ ಸುಭಾಷ್ ಪಾಳೇಕರ್ ಅವರ ಕೃಷಿ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರಗಳಲ್ಲೂ ಭಾಗವಹಿಸಿದೆ. ಅವರು ಹೇಳಿದಂತೆ ಜೀವಾಮೃತ,ಬೀಜಾಮೃತ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಗಿಡಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾ ಬಂದೆ.ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ತಮ್ಮ ಜಮೀನಿಗೆ ಒಂದು ಚಮಚದಷ್ಟೂ ರಸಾಯನಿಕಗೊಬ್ಬರ ಬಳಸಿಲ್ಲ.ಉಳುಮೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಲ್ಲ.ಕಾಂಪೋಸ್ಟ್, ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರವನ್ನೂ ಬಳಸಿಲ್ಲ.ಆದರೂ ಗಿಡಮರಗಳು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿ ಸದೃಢವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿವೆ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಜೀವಾಮೃತ ತಯಾರುಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ತೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು.

ಬೆಳವಲ ಪೌಂಡೇಶನ್ನವರು ನಡೆಸುವ ಕೃಷಿ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರ,ಡಾ.ಎಲ್.ನಾರಾಯಣ ರೆಡ್ಡಿ ಅವರ ಕೃಷಿ ತರಬೇತಿ, ಬದಿರು ಬೇಸಾಯ ಬಳಗದವತಿಯಿಂದ ನಾವು ನಡೆಸಿದ ತರಬೇತಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಭಾಗವಹಿಸಿ ಈಗಲೂ ಹೊಸ ಹೊಸ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಹಂಬಲ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ರಾಮಶೆಟ್ಟರು ಪ್ರತಿ ಶಿಬಿರಗಳಿಂದಲ್ಲೂ ಒಂದೊಂದು ಅನುಕೂಲವಾಗಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಮೊನ್ನೆ ಬೆಳವಲ ಫೌಂಡೇಶನ್ನವರು ನಡೆಸುವ ಕೃಷಿ ತರಬೇತಿ ಶಿಬಿರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಕಲಿತುಕೊಂಡು ಬಂದನಂತರ ಮಾವು,ಜಂಬೂನೇರಳೆ,ನುಗ್ಗೆ ಪ್ರೋನಿಂಗ್ ಮಾಡಿರುವುದಾಗಿ ತೋರಿಸಿದರು.

ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ನೂರೆಂಟು ರೋಗ: ನಿವೃತ್ತಿಯಾದ ನಂತರ ಮನೆಯಲ್ಲೆ ಇದ್ದರೆ ನನಗೆ ನೂರೆಂಟು ಖಾಯಿಲೆಗಳು.ಬೆನ್ನು ನೋವು,ಮಂಡಿ ನೋವು ಜೊತೆಗೆ ಸಕ್ಕರೆ ಕಾಯಿಲೆ ಬೇರೆ. ಆಶ್ಚರ್ಯ ಎಂದರೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ತೋಟಕ್ಕೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಯಾವ ನೋವುಗಳು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಉಲ್ಲಾಸದಿಂದ ಕೆಲಸಮಾಡುತ್ತೇನೆ. ನಾ ಮಾಡುವ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸವೇ ನನ್ನನ್ನು ಆರೋಗ್ಯವಾಗಿಟ್ಟಿದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ರಾಮಶೆಟ್ಟರು.

ಬೆಳಗ್ಗೆ 8 ಗಂಟೆ ಆಗುವುದನ್ನೆ ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ.ವಿಜಯನಗರದ ಮನೆಯಿಂದ ತಿಂಡಿತಿಂದು ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಟಿವಿಎಸ್ ಎಕ್ಸ್ಎಲ್ ಮೋಟಾರ್ನಲ್ಲಿ ಜಮೀನಿಗೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಕತ್ತಲಾಗುವವರೆಗೂ ಅದೂಇದು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ.

ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೋಗೋಣ ಬನ್ನೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಇದೆ ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿದೆ.ನಾನು ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.ಪ್ರಕೃತಿಯ ನಡುವೆ ಆಯಾಗಿ ಇರುವುದೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇರಲು ಯಾವೊಬ್ಬ ಆಳುಕಾಳು ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ.ಗಿಡ ನೆಡುವಾಗ ಗುಂಡಿ ತೆಗೆಯಲು ಮಾತ್ರ ಆಳು ಕರೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ.ಉಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ತಾವೇ ವಮಾಡುವುದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಎರಡು ಎಕರೆ ಜಮೀನು ಖರಿದಿಸಿದ್ದು ಅದನ್ನು ನೈಸಗರ್ಿಕ ತೋಟಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದಾಗಿ ರಾಮಶೆಟ್ಟರು ಹೇಳಿದಾಗ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಬತ್ತದ ಅವರ ಉತ್ಸಾಹಕಂಡು ನಮಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು. ಮುಂದೆ ಜಾಗತೀಕ ಅರ್ಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ಆಗಿ ಮಕ್ಕಳು ನೌಕರಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ ಬಂದು ಕೃಷಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಆರಾಮವಾಗಿ ಇರಲಿ ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ತೋಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.ಎರಡು ಎಕರೆ ಕೃಷಿ ಮಾಡಿದರೆ ಒಂದು ಸಂಸಾರ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು ಆರಾಮವಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸಬಹುದು ಎನ್ನುವುದು ಸ್ವಂತ ಅನುಭವದಿಂದ ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುವ ಸತ್ಯ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಬೆಳೆ ವೈವಿಧ್ಯ : ತೋಟದಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆದಾಯ ತರಬಲ್ಲ ತೆಂಗು,ಅಡಿಕೆ,ಸಪೋಟ,ಸೀಬೆ,ಹೆಬ್ಬೇವು,ತೇಗ,ಸಿಲ್ವರ್ ಮತ್ತಿತರರ ಮರ ಗಿಡಗಳು ಇವೆ. ಇದರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಎರಡು ಗುಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಬತ್ತ,ರಾಗಿ,ಜೋಳ,ನವಣೆ,ಉದ್ದು,ಹಸರು,ತೋಗರಿ ಮತ್ತಿತರ ದವಸಧಾನ್ಯ ಬೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹಾಗಲ,ಕುಂಬಳ,ಹೀರೆಕಾಯಿ,ಬದನೆ,ಸೊಪ್ಪು ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತೇನೆ.ಮೂರು ವರ್ಷದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯ ಆಹಾರ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ದುಡ್ಡುಕೊಟ್ಟು ಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ನೈಸಗರ್ಿಕವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆ ಮಟ್ಟಿಗೆ ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ ಕುಟುಂಬ ಆಹಾರ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದೆ.

ಏಲಕ್ಕಿ ಬಾಳೆ,ಪಚ್ಚ ಬಾಳೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಯಲಾಗಿದ್ದು, ಮನೆಯ ಸುತ್ತಮತ್ತಲಿನ ಜನರೇ ಹಣ್ಣುಗಳ ರುಚಿಗೆ ಮಾಡುಹೋಗಿ ಖರೀದಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುವಾಗ ಏನನ್ನೂ ಬೆಳೆಯದೆ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಡುಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಕಾಲನೂಕುವ ರೈತರು ನಮಗೆ ನೆನಪಾದರು. ರೈತನೊಬ್ಬ ಬುದ್ಧಿವಂತನಾದರೆ ಹೇಗೆ ಕುಳಿತಲ್ಲೇ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಸೃಷ್ಠಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಇವರು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಮರೆಯುವ ಮುನ್ನ : ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ ಅವರ ಸಂತೃಪ್ತ ನಿವೃತ್ತಿ ಜೀವನ ಕಂಡಾಗ ಪತ್ರಕರ್ತ,ಸಾಹಿತಿ ಪಿ.ಲಂಕೇಶ್ ಅವರ "ನಿವೃತ್ತರು" ಎಂಬ ಕತೆ ನನಗೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ಮನುಷ್ಯನ ಸಣ್ಣತನ,ನಿರ್ಲಜ್ಯ ನಡತೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇಬ್ಬರು ನಿವೃತ್ತ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಸಣ್ಣತನವನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆಯುವ ಅಸಾಧಾರಣ ಕತೆ ಅದು. ಸುಮ್ಮನೆ ಕಾಲಹರಣ ಮಾಡುವುದು ಎಂತಹ ಅನಾಹುತಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಒಂದೇ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲಿ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯಾಗಿದ್ದ ಪ್ರಹ್ಲಾದರಾಯ ಮತ್ತು ನರಸಿಂಗರಾಯ ನಿವೃತ್ತರಾದ ನಂತರ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಲು ಯತ್ನಿಸಿ ಸೋಲುತ್ತಾರೆ.ಒಬ್ಬನಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರವಿಲ್ಲ ಮತ್ತೊಬ್ಬನಲ್ಲಿ ವಿಧೇಯತೆ ಇಲ್ಲ. ಮನುಷ್ಯ ಒಬ್ಬನೇ ಇದ್ದಾಗ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಿರುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಲಂಕೇಶ್ ಮಾತು ರಾಮಶೆಟ್ಟರ ಬದುಕನ್ನು ಕಂಡಾಗ ಸತ್ಯ ಅನಿಸಿತು.

ತುಂಡು ಭೂಮಿ,ಕಡಿಮೆ ವೆಚ್ಚ,ಮಾನವ ಶ್ರಮವೂ ಕಡಿಮೆ ಒಂದು ನಾಟಿ ಹಸು ಇದ್ದರೆ ನಿವೃತ್ತರಾದ ನಂತರವೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ಉಲ್ಲಾಸದಾಯಕವಾಗಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ರಾಮಶೆಟ್ಟರ ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಮಾದರಿಯಾಗುವಂತಿದೆ. ಸಣ್ಣತನವಿಲ್ಲದೆ,ಸ್ವಾರ್ಥವಿಲ್ಲದೆ,ಪಕ್ಷಪಾತವಿಲ್ಲದೆ ಹೂ ಹಣ್ಣು ಬಿಡುವ, ನೆರಳು ನೀಡುವ,ಹೂ ಅರಳಿಸುವ ಜೀವನ ನಮ್ಮದೂ ಆದರೆ ಬದುಕು ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ ಅಲ್ವಾ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ ರಾಮಶೆಟ್ಟಿ 9886742414 ಸಂಪಕರ್ಿಸಿ.

ಜಲಸಂರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ  ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ ಸಾಧಿಸಿದ ಕೃಷಿಕ 

 ಬರದಲ್ಲೂ ತೆಂಗು,ಅಡಿಕೆ ಬದುಕಿಸಿಕೊಂಡ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ

ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆ : ಚಾಮರಾಜನಗೆರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಬಹುತೇಕ ತೆಂಗು ಮತ್ತು ಅಡಿಕೆ ತೋಟಗಳು ಗೂಟಗಳಾಗಿವೆ.ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕೈದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಪುನಾರಾರ್ವನೆಯಾದ ಬರ ಎರಡು ತಲೆಮಾರಿನ ತೋಟಗಳನ್ನು ಸರ್ವನಾಶ ಮಾಡಿದೆ. "ಚಾಮರಾಜನಗರ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಿಕೆ-ತೆಂಗು ಬೆಳೆಸಿದ್ದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ತಪ್ಪು ನಿಧರ್ಾರ" ಎಂದು ರಾಜ್ಯ ತೋಟಗಾರಿಕೆ ಇಲಾಖೆಯ ನಿದರ್ೇಶಕರಾಗಿದ್ದ ಡಾ.ಹಿತ್ತಲಮನಿ ಒಮ್ಮೆ ಹೇಳೀದ್ದರು.

ಇದಕ್ಕೆ ಅಪವಾದ ಎಂಬಂತೆ ಆಕಾಶದಿಂದ ಭೂಮಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಪ್ರತಿ ಹನಿ ಹನಿ ನೀರನ್ನು ಜೋಪಾನಮಾಡಿ ಕಾಯ್ದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಸುಮಾರು ತಮ್ಮ ಹದಿನಾರು ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ತೆಂಗು ಮತ್ತು ಅಡಿಕೆಯಂತಹ ತೋಟಗಾರಿಕೆ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಒಣಗದಂತೆ ಜೀವಜಲನೀಡಿ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರುವ "ಸಂಪೂರ್ಣ ಜಲಸಾಕ್ಷರತೆ" ಸಾಧಿಸಿರುವ ಚೌಡಳ್ಳಿಯ ಸಿ.ಎಸ್.ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರೇ ನಮ್ಮ ಈ ವಾರದ ಬಂಗಾರದ ಮನುಷ್ಯ.

ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆಯಿಂದ ಬೊಮ್ಮಲಾಪುರ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಹೋಗುವಾಗ ಹುಲ್ಲೆಪುರ ಎಂಬ ಪುಟ್ಟ ಗ್ರಾಮ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲೇ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿ ಸಿ.ಎಂ.ಶಿವನೆಂಜಪ್ಪ ಫಾರಂ ಎಂಬ ಈ ಹಸಿರು ತೋಟ ಇದೆ. ಹದಿನಾರುವರೆ ಎಕರೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ 450 ತೆಂಗು,ಒಂದೂವರೆ ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ 1500 ಅಡಿಕೆ ಬರದ ನಡುವೆಯೂ ಅಚ್ಚ ಹಸಿರಾಗಿವೆ.ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣ ಮಲ್ಚಿಂಗ್ (ಹೊದಿಕೆ) ಮತ್ತು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲೂ ಮಿತವಾಗಿ ನೀರು ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ರಾಜೇಂದ್ರ. ಅಡಿಕೆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಔಷದೀಯ ಬಳ್ಳಿ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದಯ ಅದು ಜೀವಂತ ಹೊದಿಕೆಯಾಗಿ ಕೆಲಸಮಾಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಮಣ್ಣಿನ ಫಲವತ್ತತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ.

ಚೌಡಳ್ಳಿ ಸಮೀಪ ಇರುವ 12 ಎಕರೆಯ ಮತ್ತೊಂದು ತೋಟದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕುವರೆ ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ತೆಂಗು ಮತ್ತು ಅಡಿಕೆ ಉಳಿದ ಏಳುವರೆ ಎಕರೆಯಲ್ಲಿ ಅರಿಶಿನ ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ದಶಕದ ಹಿಂದೆಯೇ ಮಳೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಜಲತಜ್ಞ ಅಯ್ಯಪ ಮಸಗಿ ಅವರನ್ನು ಕರೆಸಿ ಬತ್ತಿದ ಕೊಳವೆ ಬಾವಿಗೆ ಜಲ ಮರುಪೂರಣ ಮಾಡಿರುವುದು ಈ ತೋಟದ ವಿಶೇಷ. ಇಷ್ಟಲ್ಲದೆ ತೋಟದ ಸುತ್ತ 150 ತೇಗ,ಸಿಲ್ವರ್,ಹೆಬ್ಬೇವು,70 ಮಾವು, ಸಪೋಟ ಮತ್ತಿತರ ಹಣ್ಣಿನ ಮರಗಿಡಗಳಿಗೂ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾಗಿದೆ.

ಇಂತಹ ಹಲವು ವಿಶೇಷಗಳಿಂದ ಕೂಡಿರುವ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಇದೇ ಜುಲೈ 16 ರಂದು ಬೆಳಗ್ಗೆ 11 ಗಂಟೆಗೆ ತಾಲೂಕಿನ ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿಕರ ಸಭೆಯನ್ನು ಕರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಒಣಭೂಮಿ ಬೇಸಾಯದಲ್ಲಿ ಹಿಡಬೇಕಾದ ಮುಂದಿನ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಚಚರ್ೆ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ : ರಾಜಕೀಯ ಮನೆತನದಿಂದ ಬಂದ ರಾಜೇಂದ್ರ "ತಾನು ರಾಜಕೀಯದಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿದು ಕೃಷಿಯ ಕಡೆಗೆ ಗಮನಕೊಟ್ಟ ಕಾರಣ ನನ್ನ ತೋಟಗಳು ಜೀವಂತವಾಗಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿವೆ.ನಾನೇನಾದೂ ಒತ್ತಡಕ್ಕೆ ಮಣಿದು ನೂರಾರು ಭ್ರಮೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ರಾಜಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರದತ್ತ ಮುಖಮಾಡಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ತೋಟಗಳು ಉಳಿಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿಯಂತೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೃಷಿಯನ್ನು ಊಟದಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ಎನ್ನುವಾಗ ಅವರ ವ್ಯವಹಾರಿಕ ಜಾಣ್ಮೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಇವರ ತಂದೆ ಶಿವನೆಂಜಪ್ಪ ಪ್ರಜಾಪ್ರತಿನಿಧಿ ಸಭೆಯ ಸದಸ್ಯರಾಗಿದ್ದವರು.ತಾಲೂಕು ಬೋಡರ್್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ, ತೋಟಗಾರಿಕೆ ಇಲಾಖೆ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ, ಟಿಎಪಿಸಿಎಂಎಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ,ಹುಂಡೀಪುರ ಸೋಸೈಟಿಗೆ 25 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದವರು.

ಮಾಜಿ ಶಾಸಕ ಹುಂಡೀಪುರ ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪವನರಿಗೆ ಆತ್ಮೀಯರಾಗಿದ್ದವರು. ಆದರೂ ರಾಜಕೀಯ ಕ್ಷೇತ್ರದತ್ತ ನನಗೆ ಒಲವು ಮೂಡಲಿಲ್ಲ.ಕೃಷಿಯನ್ನೇ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಆಯ್ಕೆಮಾಡಿಕೊಂಡು ವ್ಯವಸಾಯ ಮಾಡಲು ಬಂದೆ.ಈಗ ಕೃಷಿಯಿಂದಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಆದಾಯಗಳಿಸಿ ಒಬ್ಬ ಮಗ ಚೇತನ್ನನ್ನು ಬಿಇ ಮಾಡಿಸಿ ನೌಕರಿಗೆ ಸೇರಿಸಿದ್ದೇನೆ.ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಗ ಕಿರಣ್ನನ್ನು ಬಿಕಾಂ ಪದವಿ ಓದಿಸಿ ಕೃಷಿಯನ್ನೇ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರು. ಮನೆ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಓದಿ ನೌಕರಿ ಸೇರಿಕೊಂಡರೆ ಗ್ರಾಮದ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಬೀಗಬಿದ್ದು,ಕೃಷಿಯು ಹಾದಿತಪ್ಪಿಬಿಡುವ ಆತಂಕ ಅವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿತ್ತು.

ಹಲವರಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿಗರು : ದಶಕದ ಹಿಂದೆ ಮಸ್ಕ್ ಮೆಲನ್ ಬೆಳೆದು ಡೆಲ್ಲಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಮಾರಾಟಮಾಡಲು ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಹೋಗಿಬಂದ ರಾಜೇಂದ್ರ ಆಗಲೇ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ ರೈತ ಎಂದು ಹೆಸರುಮಾಡಿದ್ದರು. ಆಗ ಡೆಲ್ಲಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಮಸ್ಕ್ ಮೆಲೆನ್ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿದ್ದ ವಿಷಯ ಸುತ್ತೂರು ಮಠದ ಶ್ರೀ ದೇಶಿಕೇಂದ್ರ ಸ್ವಾಮೀಜಿ ಅವರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಅಭಿನಂದಿಸಿದ್ದನ್ನು ಈಗಲೂ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. 

ಪಪ್ಪಾಯಿ,ಕಬ್ಬು,ಅರಿಶಿನ,ಕೋಸು,ಟೊಮಟೊ ಮತ್ತಿತರ ತರಕಾರಿ ಬೆಳೆಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಯುವುದರಲ್ಲಿಯೂ ರಾಜೇಂದ್ರ ಮಾದರಿ ಕೃಷಿಕರೆ.

ನೀರಾ ಚಳವಳಿಗೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ ತಾಲೂಕಿನಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಪ್ರೊ.ಎಂ.ಡಿ.ನಂಜುಂಡಸ್ವಾಮಿ ಅವರನ್ನು ತೋಟಕ್ಕೆ ಕರೆಸಿ ತೋಟದಲ್ಲಿ ನೀರಾಕಟ್ಟಿ ಸಭೆ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಪರಿಚಯಿಸಿದವರಲ್ಲಿಯೂ ಇವರೇ ಮುಂದು.

ಎರಡು ದಶಕದ ಹಿಂದೆ ತೆಂಗಿಗೆ ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಅಳವಡಿಸಲು ರಾಜೇಂದ್ರ ಮುಂದಾಗಿದ್ದಾಗ ತಂದೆ ಶಿವನೆಂಜಪ್ಪ ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೂ ಆಗಲೇ ನೀರಿನ ಅಮೂಲ್ಯತೆ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವಿದ್ದ ರಾಜೇಂದ್ರ ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಅಳವಡಿಸಿ ಗೆದ್ದರು. ನಂತರ ಬಾಳೆ ಮತ್ತು ಅಡಿಕೆಗೂ ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸಿಕೊಂಡು ಈಗ ಯಶಸ್ವಿ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ ರೈತರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಜಲಮರುಪೂರಣ : "ಹತ್ತನ್ನೆರಡು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಜಲತಜ್ಞ ಅಯ್ಯಪ್ಪ ಮಸಗಿ ಅವರ ಪುಸ್ತಕ ಓದಿ ಬೋರ್ವೆಲ್ ಮರುಪೂರಣಕ್ಕೆ ಮುಂದಾದೆ. ಅಗ ಅವರು ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಯಿತು. ಅವರನ್ನೇ ತೋಟಕ್ಕೆ ಕರೆಸಿ ಜಲಮರುಪೂರಣ ಪ್ರಾತ್ಯಕ್ಷಿಕೆ ನಡೆಸಿ ಜನರಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸಲು ಮುಂದಾದೆ. ಅದರೂ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಯಾರು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗಲಿಲ್ಲ.ನಮ್ಮ ರೂತರಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲತೆ ಕಡಿಮೆ" ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ರಾಜೇಂದ್ರ.

ವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ರಾಜೇಂದ್ರ ಮಾಡಿರುವ ಜಲ ಮರುಪೂರಣದಿಂದ ಅವರ ಬೋರ್ವೆಲ್ ಎಂತಹ ಕಡು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲೂ ಬತ್ತುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇಲ್ಲ. ಇವರು ಮಾಡಿರುವ ಈ ಜಲ ಮರುಪೂರಣದಿಂದ ಸುತ್ತಮತ್ತಲಿನ ನಾಲ್ಕಾರು ರೈತರ ಬೋರ್ವೆಲ್ಗಳಲ್ಲೂ ನೀರು ಬತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ವಿಶೇಷ.

ತೋಟದ ಒಳಗೆಲ್ಲ ಬಂಡ್ ನಿಮರ್ಾಣ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಹರಿಯುವ ನೀರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಎರಡು ಅಡಿ ನೀರು ತುಂಬಿದ ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ಬಂಡ್ಗೆ ನೀರು ಹರಿದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಕೊನೆಯ ಬಂಡ್ನಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕ ಕೆರೆಯಂತೆ ನೀರು ನಿಂತು ಅಲ್ಲಿಂದ ನೀರು ಫಿಲ್ಟರ್ ಆಗಿ ಬತ್ತಿಹೋದ ಬೋರ್ವೆಲ್ಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆ ಬೋರ್ವೆಲ್ಗೂ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಜಲತಜ್ಞ ಡಾ.ನಾರಾಯಣ ರೆಡ್ಡಿ ಮಾಡುವಂತೆ ಕೇಸಿಂಗ್ ಪೈಪ್ಗೆ ರಂಧ್ರಕೊರೆದು ಮರಳು ಜೆಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ನೀರು ಬಸಿದುಹೋಗಲು ವ್ಯವಸ್ಥೆಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

ಇದಕ್ಕಿಂತಲ್ಲೂ ಗಮನಸೆಳೆಯುವ ಸಂಗತಿ ಎಂದರೆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹರಿದು ಹೋಗುವ ಮಳೆಯ ನೀರನ್ನು ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರು ತಮ್ಮ ತೋಟಗಳಿಗೆ ತಿರುಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ರೀತಿ. ತೋಟದ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಬೀಳುವ ಪ್ರತಿ ಹನಿ ನೀರನ್ನು ಜತನದಿಂದ ತಮ್ಮ ತೋಟದ ಒಳಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಜನರಿಗೆ ಜಲಸಾಕ್ಷರತೆಯ ಪಾಠ ಹೇಳಿಕೊಡುವ ಜಲತಜ್ಞರಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ.

ದುರಂತ ಎಂದರೆ ಕೂಗಳತೆ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಇಂತಹ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಪಾಠ ಕಲಿಯದ ನಮ್ಮ ರೈತರು ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ನಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕೃಷಿಯಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗುತ್ತಿರುವುದು.

ಇಲ್ಲಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗೆ ನೀರು : ಊರಿನ ಸಮೀಪ ಇರುವ ಹನ್ನೆರಡು ಎಕರೆಯ ಈ ತೋಟ ಜಲಸಂರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಮುಂದಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹುಲ್ಲೆಪುರದ ಬಳಿ ಇರುವ ತೋಟಕ್ಕೆ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಸಾವಿರ ಲೀಟರ್ ಸಾಮಥ್ರ್ಯದ ಟ್ಯಾಂಕರ್ ಮೂಲಕ ನೀರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತೋಟ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರತಿ ದಿನ ಮೂರು ಗಂಟೆ ಕೊಡುವ ವಿದ್ಯುತ್ ಮೂಲಕ ಮೂರು ಟ್ಯಾಂಕರ್ ನೀರನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಪ್ರತಿ ತೆಂಗಿನ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ದಿನಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಲೀಟರ್ ನೀರನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಕೊಡಲಾಗಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ನೀರು ಸಂಗ್ರಹಣ ತೊಟ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಅದರ ಮೂಲಕ ಅಡಿಕೆ ಗಿಡಗಳಿಗೆ ಹನಿ ನೀರಾವರಿ ಮೂಲಕ ನೀರು ಕಡಲಾಗುತ್ತದೆ.ಇದರಿಂ ತೋಟ ಒಣಗದೆ ಹಸಿರಾಗಿದೆ. ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ತೋಟಗಳೆಲ್ಲ ಗೂಟಗಳಾಗಿ ನಿಂತು ಬಣಗುಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರ ಜಲಸಂರಕ್ಷಣೆಯ ಜಾಣ್ಮೆ ಅವರ ತೋಟವನ್ನು ಹಸಿರಾಗಿರುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ.

ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರಕ್ಕೂ ಮಹತ್ವ : ಬಹುತೇಕ ನಮ್ಮ ರೈತರು ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಸೋತಿದ್ದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಎಡವಿದ್ದು. ಆದರೆ ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಫಲವತ್ತಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ.

ಕಾಂಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಸಿಗುವ ಅಡಿಕೆ ಅಚ್ಚಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಇವರು ಮಾಡಿರುವ ನೆಡಾಫ್ ಮಾದರಿಯ ಗೊಬ್ಬರ ತೊಟ್ಟಿಯಂತೂ ನಮ್ಮ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಲಲೇ ಬೇಕಾದ ಮಾದರಿಯಂತಿದೆ.

ಬದುಕಿಗೆ ತಿರುವು ನೀಡಿದ ಮಾತು : ಎಸ್ಎಸ್ಎಲ್ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಅನುತೀರ್ಣರಾಗಿ ತೋಟ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಇದ್ದ ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳಿದ ಬುದ್ದಿವಾದ ಇಂತಹ ಪ್ರಯೋಗಶೀಲ ಕೆಲಸದ ಹಿಂದೆ ಕೆಲಸಮಾಡಿದೆ.

ದೊಡ್ಡಹುಂಡಿ ಭೋಗಪ್ಪ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲರಾಗಿದ್ದ ಮರಿಸ್ವಾಮಿ ಅವರು ತೋಟಕ್ಕೆ ನೀರು ಪರೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಲು ಬಂದು ಶಿವನೆಂಜಪ್ಪನವರಿಗೆ ಮಗ ರಾಜೇಂದ್ರ ಅವರನ್ನು ಓದಿಸಲು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಪರೀಕ್ಷೆ ಕಟ್ಟಿ ಪಾಸು ಮಾಡಿ ಪದವಿವರೆಗೂ ಕಾಲೇಜು ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಿರುವ ರಾಜೇಂದ್ರ ರೇಷ್ಮಡ ಕೃಷಿಯಲ್ಲೂ ಸೈ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟಯಲ್ಲಿ ಸಾಧರ್ಾರ್ ಟೂರಿಂಗ್ ಟಾಕೀಸ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಜೇಂದ್ರ ನಂತರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕೃಷಿಕರಾಗಿದ್ದು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ದೊಡ್ಡಬಳ್ಳಾಪುರದ ಸಾವಯವ ಸಂತ ಡಾ.ಎಲ್.ನಾರಾಯಣ ರೆಡ್ಡಿ ಮತ್ತು ಬೆಳವಲ ಪೌಂಢೇಷನ್ನ ಡಾ.ರಾಮಕೃಷ್ಣಪ್ಪ ಅವರಿಂದ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿಯ ಪಾಠ ಹೇಳಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಈಗ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿ ಮಾಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ ರಾಜೇಂದ್ರ 9731256743 ಸಂಪಕರ್ಿಸಬಹುದು.

ಉಳುವವರ ಪರ ವಕಾಲತ್ತು : ಇದು ಬೆಳೆದೇ ಉಣ್ಣುವವರ ಸಂಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಹಿಡಿದ ಕನ್ನಡಿ

ಮೈಸೂರು : ಅಗೆದಾಗ ನಕ್ಕಿದ್ದು ನುಣುಪು ಕುಂಕುಮ ಭುಮಿ ;

        ಗುದ್ದಲಿಯ ಕೆಲಸ ಅಲ್ಲಿಗೆ ನಿಂತಿದೆ

        ಪಂಚಾಂಗದಂತೆ ಮಳೆಯೂ ಬಿತ್ತೂ ಹತ್ತು ಹನಿ ;

        ಬೆವರಿಳಿದು ಬೊಗಸೆ ಹಾಗೂ ತುಂಬಿದೆ. -ಕೆ.ಎಸ್.ನರಸಿಂಸ್ವಾಮಿ.

ರೈತರ ಹಿತವನ್ನೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅನ್ನದಾತರ ಪರವಾಗಿನಿಂತು ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾಗಿ ಹೋರಾಟಮಾಡಿದವರು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆ. ಎಲ್ಲಾ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ದಾಳಗಳಾಗಿ ರೈತರು ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳ ನಾಯಕರು ರೈತರ ಪರವಾಗಿ ದನಿ ಎತ್ತರಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲೇ ಆರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳು ರೈತವಿಜ್ಞಾನ ಅಧ್ಯಾಯನ,ಆಧ್ಯಾಪನ, ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತಿತರರ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತವಾಗಿವೆ. ರಾಜ್ಯ ಸಕರ್ಾರದಲ್ಲಿ ಕೃಷಿ ಇಲಾಖೆಗೊಬ್ಬ ಮಂತ್ರಿಯೂ ಇದ್ದಾರೆ. ರೈತರಿಗಾಗಿಯೇ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಕೃಷಿ ಬಜೆಟ್ ಮಂಡಿಸಿದ ಸಕರ್ಾರವೂ ನಮ್ಮದೇ. ಇಷ್ಟಾದರೂ ರಾಜ್ಯದ ರೈತರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಸುಧಾರಿಸಿದೆಯೇ ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಸಿಗುವ ಉತ್ತರ ನಿರಶಾದಾಯಕವಾಗಿದೆ.

ರೈತರನ್ನು ಸುಧಾರಿತ ಸ್ವಾವಲಂಭಿ ಕೃಷಿಗೆ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವ ಕೆಲಸ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಮಣ್ಣು,ನೀರು,ಬೀಜ,ಗೊಬ್ಬರದ ಬಗ್ಗೆ ರೈತರಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಕರ್ಾರಗಳು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ರಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರಗಳ ಬಳಕೆಗೆ ಕೊಟ್ಟಷ್ಟು ಆದ್ಯತೆಯನ್ನು ರೈತರನ್ನು ಸ್ವಾವಲಂಬಿಗಳಾಗಿ ಮಾಡುವ ಕಡೆಗೆ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಪರಿಣಾಮ ರೈತರ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗಳು ಸರಣಿಯೋಪಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದವು.ನೆಲ,ಜಲ,ಗಾಳಿ ಕಲುಷಿತವಾಗಿ ಅನ್ನದ ಬಟ್ಟಲು ವಿಷಮಯವಾಯಿತು.

ಇಂತಹ ದುಷ್ಪರಿಣಾಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ರೈತರಿಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುವ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಅಲ್ಲಿಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ರೈತರನ್ನು ಸ್ವಾವಲಂಭಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರು ಸ್ವತಃ ಕೃಷಿಕರಾಗಿ, ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವ ಮೂಲಕ ಅನ್ನದಾತನಿಗೆ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ತುಂಬಿ ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿರುವ ಬೇಸಾಯವನ್ನು ಸರಿದಾರಿಗೆ ತರಲು ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಅಂತಹವರಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖರು ಡಾ.ಟಿ.ಎಸ್.ಚನ್ನೇಶ್. ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿರುವ ಚನ್ನೇಶ್ ಕೃಷಿ ಶಿಕ್ಷಣದ ಅಂತರಂಗವನ್ನು ಬಲ್ಲವರು. "ಕೃಷಿ ವಿಜ್ಞಾನದ ಅಧ್ಯಯನವೂ ಸಹ ಕೃಷಿಕರಾಗುವಂತೆ ಪ್ರೇರೆಪಿಸುವ ಬಗೆಗೆ ಅನುಮಾನಗಳಿವೆ" ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಸುಸ್ಥಿರ ಕೃಷಿಯನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಹೊರಟಿರುವ ಕಪರ್ೋರೇಟ್ ಕಂಪನಿಗಳು ನಡೆಸಿರುವ ಹುನ್ನಾರವನ್ನು ಎಳೆಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಡಿಸಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಪಾರಂಪರಿಕ ಕೃಷಿಯ ಮೇಲೆ ಆಧುನಿಕತೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ದಾಳಿಯಿಂದ ಆದ ಅನಾಹುತಗಳು ಒಂದೆರಡಲ್ಲ. ಈ ಅನಾಹುತಗಳ ಬಗ್ಗೆ ರೈತರಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಯಾರೂ ಸರಿಯಾದ ತಿಳಿವಳಿಕೆ ನೀಡದಿರುವುದು ದುರಂತ.

ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನ ರೂಪ ಪ್ರಕಾಶನ ಹೊರತಂದಿರುವ ಡಾ.ಟಿ.ಎಸ್.ಚನ್ನೇಶ್ ಅವರ " ಉಳುವವರ ಪರ ವಕಾಲತ್ತು" ಜನಪರ ಕೃಷಿವಿಜ್ಞಾನ ಲೇಖನಗಳ ಪುಸ್ತಕ ಕೃಷಿಯ ಸಂಕಟಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಮಣ್ಣು,ನೀರು,ಗೊಬ್ಬರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ರೈತರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿ ವಾಸ್ತವದ ಚಚರ್ೆಗೆ ಅನುಕೂಲಕರವಾದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದೆ.

ವಿಜಯ ಕನರ್ಾಟಕ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಜ್ಞಾನ ವಿಜ್ಞಾನ ಕಾಲಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಈ ಲೇಖನಗಳು ಈಗ ಪುಸ್ತಕ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಹೊರಬಂದಿವೆ. ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಹಿಡಬೇಕಾದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಡುವಂತಿವೆ.

ಮಣ್ಣಿನ ಮಗ, ರೈತ ದೇಶದ ಬೆನ್ನೆಲುಬು,ಕಾಯಕ ಯೋಗಿ, ಅನ್ನದಾತ ಹೀಗೆ ಹತ್ತೆಂಟು ಪದಗಳಿಂದ ರೈತ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಹೊಗಳಿ ಅಟ್ಟಕೇರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇವುಗಳೆಲ್ಲದ್ದರ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಊಟದ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಖಾತ್ರಿಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಶಯವಿದಿರಬಹುದೇ?. ಈ ಮಾತನ್ನು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ತಳ್ಳಿಹಾಕುವಂತಿಲ್ಲ.ಯಾಕೆಂದರೆ ಬೇರಾವುದೇ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಹೊಗಳಿದ್ದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಕೃಷಿಯ ವಿಕಾಸವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೇಗೆ ರೈತರನ್ನು ಶೋಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಚನ್ನೇಶ್ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ರೈತ ಪರವಾದ ಈ ವಕಾಲತ್ತು ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಭಾಗ ಅಹವಾಲು, ಎರಡನೇಯದು ಸಾಕ್ಷಿ ಒಂದು ಮಣ್ಣು, ಎರಡು ನೀರು, ಮೂರು ಸಮಾಜ ನಂತರ ವಿಚಾರಣೆ : ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಸಮಾಧಾನಗಳು ಕೊನೆಗೆ ತೀಮರ್ಾನ ಎಂಬ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಶ್ನಾರ್ಥಕ ಚಿಹ್ನೆಯೊಂದಿಗೆ ಅಹವಾಲನ್ನು ಬೆಳೆಸುವ,ಸಾಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಪುನರ್ ವಿಚಾರಕ್ಕೊಳಪಡಿಸಿ ಪುಷ್ಠಿಕರಿಸುವ,ವಿಚಾರಣೆಯನ್ನು ಹಿಗ್ಗಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಓದುಗರಿಗೆ ಬಿಡಲಾಗಿದೆ.

ಕೃಷಿಯು ಆಯ್ಕೆಯೇ? ಅನಿವಾರ್ಯವೇ? : ಹೌದು ಯಾರು ಬಯಸಿ ಕೃಷಿಕರಾಗಲೂ ಇಷ್ಟಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕೃಷಿ ಎಂದೂ ಆಯ್ಕೆಯ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿಲ್ಲ.ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಓದಿ ಎಂಜಿನೀಯರೊ,ವೈದ್ಯರೊ,ಸರಕಾರಿ ನೌಕರನೊ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯೋ ಆಗಲಿ ಎಂದು ಬಯಸುವ ಸಮಾಜ ನಮ್ಮದು. ಕೃಷಿಗೆ ನಾವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಈ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ನೋಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಕಡಿಮೆ ಓದಿದವರ, ಅವಿದ್ಯಾವಂತರ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಕೃಷಿಯನ್ನು ನೋಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಶ್ರಮವೇ ಮೂಲ ಬಂಡವಾಳವಾಗಿರುವ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಪ್ರತಿಫಲ ಸಿಗದಿರುವುದರಿಂದ ಹೀಗಾಗಿರಲೂಬಹುದು. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕೃಷಿಯಲ್ಲೂ ಆಶಾದಾಯಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಹೆಚ್ಚು ಓದಿದವರು,ಸಾಫ್ಟವೇರ್ ಎಂಜಿನೀಯರುಗಳು ಇಚ್ಛೆಪಟ್ಟು ಕೃಷಿಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ತಮ್ಮ ಅನ್ನವನ್ನು ತಾವೇ ಬೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಲ ಸನ್ನಿಹಿತನಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಅಹವಾಲು ಎಂಬ ಮೊದಲ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಚನ್ನೇಶ್ ಬೆಳೆದೇ ಉಣ್ಣುವವರ ಸಂಕಟಗಳಿಗೆ ದನಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಆಧುನಿಕತೆಯ ಒಲವಿನಲ್ಲಿ ನಲುಗಿದ ಕೃಷಿ ಪರಂಪರೆ ಎನ್ನುವ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಪಾರಂಪರಿಕ ಕೃಷಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿಯಲು ಸಕರ್ಾರಗಳು,ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು,ಅಧಿಕಾರಶಾಯಿ ನಡೆಸಿದ ಹುನ್ನಾರವನ್ನು ಬಯಲು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.1978 ರಲ್ಲಿ ಜಪಾನಿನ ನೈಸಗರ್ಿಕ ಕೃಷಿಕ ಮಸನೊಬ ಪೊಕವಕ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ "ಒನ್ ಸ್ಟ್ರಾ ರೇವಲ್ಯೂಷನ್" ಕೃತಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕ ಬಂದದ್ದು 1989 ರಲ್ಲಿ. ಇದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲೇ 1940 ರಲ್ಲಿ ಆಲ್ಬರ್ಟ್ ಹೊವೆರ್ಡ್ ಎಂಬ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿಯ ಕುರಿತು ಬರೆದ "ಅಗ್ರಿಕಲ್ಚರಲ್ ಟೇಸ್ಟ್ಮೆಂಟ್" (ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ "ಹೀಗೊಂದು ಕೃಷಿ ಸಂಹಿತೆ" ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿದೆ) ಎಂಬ ಕೃತಿ ಹೆಚ್ಚು ಚಚರ್ೆಗೆ ಒಳಗಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ.ಇವು ಕಾಖರ್ಾನೆಗಳ ಪರವಾದ ಅಧಿಕಾರಶಾಯಿಯ ದೋರಣೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಎಂದು ಚನ್ನೇಶ್ ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ದೇಸಿ ಬೀಜಗಳನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡುವ,ಪಾರಂಪರಿಕ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ರೈತರನ್ನು ಪರಾವಲಂಭಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ಸಂಚು ಎಂದು ಇದರಿಂದ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಾವಯವ ಕೃಷಿಯು ಒಂದು ಪಯರ್ಾಯ ಸಾಧನವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲೇ ಇಲ್ಲ.ಸಾವಯವ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಕೃಷಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಮಾರಾಟದ ವಹಿವಾಟಾಗಿದೆ.ಸೆಮಿನಾರುಗಳು,ರೈತ ಮೇಳಗಳು,ರೈತ ಶಿಬಿರಗಳು ಸಾವಯದ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದವು. ಇಂತಹ ಅನ್ಯಾಯಗಳಿಂದಲೇ ಗ್ರಾಹಕರು ಮತ್ತು ಸಹಜ ಕೃಷಿಕರ ನಡುವೆ ಅಂತರ ಏಪರ್ಾಟ್ಟು ಇಂದು ಸಾವಯವ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ದುಬಾರಿ ಎಂಬ ಸುಳ್ಳುಗಳಿಗೆ ಎಡೆಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ.

ಜೀವಂತ ಮಣ್ಣು : "ಒಂದು ದೇಶದ ಜನ ಮಣ್ಣನ್ನು ರಕ್ಷಿಸದಿದ್ದರೆ,ಬಡತನವನ್ನೂ ಬರಗಾಲವನ್ನೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ." ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕೃಷಿ ದಾರ್ಶನಿಕ ಪುಕೊವಕನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಆರಂಭವಾಗುವ ಲೇಖನ ಮಣ್ಣಿನ ನಿಮರ್ಾಣದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಅದು ಸಕಲವನ್ನು ಪೊರೆಯುವ ಭೂಮಿತಾಯಿಯಾಗಿ ಆಕಾರಪಡದ ಬಗೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಮಣ್ಣಿನ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಫೇಲಾದ ರೈತ ಅವನ ಬೈಕಿನ ಸಾರ್ಮಥ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದರೆ ಥಟ್ ಅಂತ ಉತ್ತರಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಮೊಬೈಲು,ಕಾರು,ಯಂತ್ರಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಕಲವನ್ನು ಅರಿತಿರುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಅನ್ನ ನೀಡುವ ಮಣ್ಣಿನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಅರಿವು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕಾದ ರಸಸಾರ,ಸೂಕ್ಷ್ಮಾಣು ಜೀವಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಲೇ ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ರೈತರು ವಹಿಸಬೇಕಾದ ಮುನ್ನೆಚ್ಚರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಸಾರಜನಕ (ಯೂರಿಯಾ),ರಂಜಕ ,ಪೋಟ್ಯಾಶ್,ಡಿಎಪಿ (ಡೈ ಅಮೋನಿಯಾ ಪಾಸ್ಫೇಟ್) ಇದಲ್ಲದೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಬಂದ ಜಿಂಕ್,ಜಿಪ್ಸಂ (ಗಂಧಕ)ಗಳು ತಯಾರುಗುವ ಬಗೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಾಗ ಅವು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಆಧುನಿಕ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ರಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರಗಳು ಮಹತ್ವ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಬಗೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ 1972 ರಲ್ಲಿ ಹೈದರಾಬಾದ್ನಲ್ಲಿ ಆರಂಭವಾದ ಇಕ್ರಿಸ್ಯಾಟ್ ಎಂಬ ಸರಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಕೂಡ ಹೇಗೆ ಕಾಖರ್ಾನೆಗಳ ಪರವಾಗಿ ನಿಂತಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ. 40 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ರೈತನ ಬಗ್ಗೆ, ನಮ್ಮ ಜಮೀನಿನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡದ ಇಕ್ರಿಸ್ಯಾಟ್ ಎಂಬ ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಂಸ್ಥೆ ಈಗ ತನ್ನ ಲೋಗೋದಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ರೈತರ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬಂದಿರುವುದನ್ನು ಸಾಕ್ಷಿ ಸಮೇತ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಚನ್ನೇಶ್.

ನೀರಿನ ಅರಿವಿನ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳು : ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಒಟ್ಟು ನೀರಿನ ಶೇಕಡ 96.5 ರಷ್ಟು ಉಪ್ಪು ನೀರು.ಶೇ.1 ನೀರು ಉಪ್ಪು ನೀರಿನ ಅಂತರ್ಜಲ ಹಾಗೂ ಸರೋವರದಲ್ಲಿದೆ. ಉಳಿದ ಬಳಸಬಹುದಾದ ಸಿಹಿ ನೀರು ಕೇವಲ 2.5 ರಷ್ಟು ಮಾತ್ರ. ಭೂ ಮೇಲ್ಮೈಯಲ್ಲಿನ ಬಳಸಬಹುದಾದ ಸಿಹಿನೀರು ಕೇವಲ ಶೇ. 1.3 ಮಾತ್ರ.  ಹೀಗೆ ನಿಸರ್ಗದಲ್ಲಿ ಘನ,ದ್ರವ,ಆವಿ ಈ ಮೂರು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುವ ಏಕೈಕ ವಸ್ತು ನೀರಿನ ಬಳಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ರೈತರು ವಹಿಸಬೇಕಾದ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ.

10 ರಿಂದ 32 ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಬರ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ. 1987 ರಲ್ಲಿ ದೇಶ ಕಂಡ ಬರ ಕಳೆದ ಶತಮಾನದ ಭೀಕರವಾದ ಬರ. 1877,1899,1918,1972,1987 ಮತ್ತು 2002 ರಲ್ಲಿ ದೇಶ ಅತ್ಯಂತ ಭೀಕರವಾದ ಬರವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದೆ.

ಬರದಲ್ಲೂ ಬದುಕಿ ಉಳಿಯಬಹುದಾದ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ನಮ್ಮ ದೇಸಿ ಕೃಷಿಕರೂ ಕಂಡು ಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆಧುನಿಕತೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಈಗ ನಾವು ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿದ್ದು ಬರವನ್ನು ತಾಳಿಕೊಳ್ಳಲಾರದ ಸ್ಥತಿಗೆ ತಲುಪಿದ್ದೇವೆ. ಮಣ್ಣು, ನೀರು,ಗಾಳಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತೆ ಬರಸಹಿಷ್ಣುಗಳಾಗಿ ರೈತರು ಸ್ವಾವಲಂಭಿ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿಯನ್ನು ತಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ.

ಸಮಾಜ ಎಂಬ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ರೈತರ ಕುರಿತು ಬಂದ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಅವಲೋಕನವಿದೆ.  ಕೃಷಿಕರನ್ನೇ ನೇರವಾಗಿ ಆಲೋಚಿಸಿ ಗಮನಿಸಿ ಬರೆದಂತಹ ಪುಸ್ತಕಗಳೇ ತೀರ ಇತ್ತೀಚಿನವರೆಗೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳೆಗಾರನ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳನ್ನೇ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿ ಚಚರ್ಿಸುವ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಉಪದೇಶ ನೀಡುತ್ತವೆ.ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹಂಚುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದವು.ಇವು ರೈತರ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತಬಲ್ಲ ಪುಸ್ತಕಗಳಾಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. 

ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಿದ್ದು  ನವಕನರ್ಾಟಕ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಡಾ.ಎಲ್.ನಾರಾಯಣರೆಡ್ಡಿ ಅವರ "ನೆಲದೊಡಲ ಚಿಗುರು". ಶಿವನಂಜಯ್ಯ ಎಸ್.ಬಾಳೇಕಾಯಿ ಅವರ ಸಾವಯವ ಕೃಷಿ : ಮೂರು ದಶಕಗಳ ಅನುಭವ ಕಥನ ಹಾಗೂ ಸಹಜ ಸಮೃದ್ಧ ಬಳಗಗ ಇಕ್ರಾ ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವ ನೂರಾರು ಪುಸ್ತಕಗಳು ಸಹಜ ಕೃಷಿಕರಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಕೈಪಿಡಿಗಳಾಗಿದ್ದು ಕೃಷಿಕರಾಗಲು ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುವಂತಿವೆ.

ಸಾವಯವ ಕೃಷಿಯ ವೈಭವೀಕರಣ ಅಥವಾ ವಿರೋಧಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಿಷಮುಕ್ತ ಆಹಾರ ಬೇಕು ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರೂ ಮಾತ್ತೆತಲಾರರು. ಹಾಗಾಗಿ ಇಂದು ತುಂಡು ಭೂಮಿ ಬೇಸಾಯ ಮಹತ್ವ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.

ನಮ್ಮ ಹಿತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಬಹುಪಾಲು ತರಕಾರಿ ಹಣ್ಣಿನ ಗಿಡಗಳು ಸಾವಯವ ರೂಪದಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಈಗ ಅದು ನಗರದಲ್ಲಿ ರೂಫ್ ಗಾರ್ಡನ್,ಕಿಚನ್ ಗಾರ್ಡನ್ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ.

1935 ರಲ್ಲೇ ಅಮೇರಿಕಾದ ರೈತ ವಿಜ್ಞಾನಿ ಎಂ.ಜೆ.ಕೈನ್ಸ್  ಸಣ್ಣ ರೈತರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯಿಂದ "ಐದು ಎಕರೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ" (ಫೈವ್ ಏಕರ್ಸ್ ಅಂಡ್ ಇಂಡಿಪೆಂಡೆನ್ಸ್) ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕ ಬರೆದು ನಮ್ಮ ಆಹಾರ ನಮ್ಮ ಹಕ್ಕು ಎನ್ನುವುದರ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದರು.

ನೂರು ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಮೊದಲೇ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಚಿಂತನೆಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದವು.ಇಂತಹ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ನಾವಿನ್ನೂ ನಮ್ಮ ರೈತರಿಗೆ ಹೇಳಬೇಕಿದೆ. ತಿನ್ನುವ ಪ್ರತಿ ಅಗುಳು ವಿಷವಾಗುತ್ತಿರುವ ವಿಷಮ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅನ್ನವನ್ನು ನಾವೇ ಬೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಬರುವ ಕಾಲ ಸನ್ನಿಹಿತವಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಈಗಾಗಲೇ ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಫಲವತ್ತಾದ ಹೊಲದ ಮಣ್ಣಿನಿಂದ ಬೆಳೆ ತೆಗೆದು ದೂರದ ಊರಿನ ಸಂತೆಗೆ ಸಾಗಿಸಿ ಮಾರಿದ್ದರಿಂದ ನಮ್ಮೂರಿನ ಫಲವತ್ತತೆಯೆಲ್ಲ ಬೇರೊಂದು ಊರಿನ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟವಾಗಿವೆ. ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಮರಳಿ ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಭೂಮಿಯನ್ನು ಕೊಂದು,ನಾವೂ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೋ ಅಥವಾ ಆಕೆಯೊಡನೆ ಸಹಕರಿಸಿ ಸೌಹಾರ್ದತೆಯಿಂದ ಬಾಳಬೇಕೋ ಆಯ್ಕೆ ನಮ್ಮದೆ. "ಸ್ವರ್ಗವನ್ನು ಎಂದೂ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತದವರು ಕೃಷಿಕರು" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಉಳುವವರ ಪರ ವಕಲತ್ತು ವಹಿಸಿ ಹಲವಾರು ಸತ್ಯಗಳನ್ನು ಕಾಣಿಸಿರುವ ಈ ಪುಸ್ತಕ ಕೃಷಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವವರಿಗೆ, ಅದೊಂದು ಜೀವನ ಕ್ರಮ ಎಂದು ಅರಿತು ಧ್ಯಾನಸ್ಥರಾದ ಕೃಷಿಕರಿಗೆ ಅನ್ನದಾತರ ಪರವಾಗಿ ವಕಲತ್ತುವಹಿಸಲು ದಾರಿ ದೀಪವಾಗಬಲ್ಲದು. ಪುಸ್ತಕ ಬೇಕಾದವರು ರೂಪ ಪ್ರಕಾಶನ ಮಹೇಶ್ 9342274331 ಅವರನ್ನು ಸಂಪಕರ್ಿಸಬಹುದು.